«Είναι αλήθεια πως είμαι από τους
ανθρώπους που παίρνουν δύσκολα αποφάσεις. Ακόμα και στα πιο απλά πράγματα,
ακόμα και στα αυτονόητα, εφευρίσκω διάφορα εμπόδια και δυσκολεύομαι να δώσω λύσεις.
Πώς να στο πω! Έχω αναστολές, κυρίως ηθικές. Και βέβαια αυτό που μου συμβαίνει,
το έχω πληρώσει πολύ ακριβά στη ζωή μου. Και τώρα που βρίσκομαι κοντά στη
σύνταξη, αισθάνομαι ότι απέτυχα πλήρως να εκμεταλλευτώ τις ευκαιρίες και τις καταστάσεις»!
Αυτά
μου έλεγε τις προάλλες ένας παλιός μου φίλος, ο Παντελής, και δεν το πίστευαν
τα αυτιά μου. Για να σας δώσω να καταλάβετε, ο Παντελής, είναι ένα επιτυχημένο διοικητικό
στέλεχος και μάλιστα τα τελευταία χρόνια ακούγεται πως θεωρείται περιζήτητος στον
κύκλο των ναυτιλιακών επιχειρήσεων.
Από
περιέργεια του ζήτησα να μου εξηγήσει τον λόγο που τον κάνει να αισθάνεται τόσο
χάλια. Και ιδού παρακάτω η ιστορία του, όπως ο ίδιος μου τη διηγήθηκε και την
δημοσιεύω με την άδειά του, αλλάζοντας μόνο τον τόπο καταγωγής του, που θα
μπορούσε να είναι οποιοδήποτε μέρος της ελληνικής επικράτειας:
Για να βάλω τα πράγματα στη θέση τους
από την αρχή, άρχισε τη διήγηση, θα πρέπει να διευκρινίσω ότι αναφέρομαι στην
προσωπική μου ζωή και όχι στην επαγγελματική, όπου οι συνθήκες και τα πράγματα
είναι τελείως διαφορετικά και έχουν τους δικούς τους κανόνες.
Όπως
θα ξέρεις, οι γονείς μου ήταν άνθρωποι θεοσεβούμενοι και μου μετέδωσαν τις πατροπαράδοτες
αξίες και αρχές του έθνους μας και της ορθόδοξης πίστης μας. Αρχές που
ακoλούθησα σε όλη μου τη ζωή, από τη δεκαετία του εξήντα που ήμουν μαθητής
δημοτικού, έως και τα τώρα. Μικρός σαν ήμουν, είχα έναν μπάρμπα πολιτευτή, που
ερχόταν συχνά από το χωριό, την Άνω Γούρνα, στο σπίτι μας για να ζητήσει… εξυπηρετήσεις
από τον πατέρα μου που ήταν υπάλληλος στο ΙΚΑ και πέρναγαν χαρτιά και αιτήματα
από τα χέρια του. Όταν λοιπόν με έβλεπε να παίζω με τους φίλους μου επιτραπέζια
παιχνίδια, ερχόταν από πίσω, με έπιανε από τον ώμο και μου έλεγε ψιθυριστά στο
αυτί: «Κλέβ’ς;»! Όχι, του απαντούσα εγώ! «Εσύ χάν’ς» μου έλεγε απογοητευμένος και
απομακρυνόταν περίλυπος γιατί προφανώς προέβλεπε το μέλλον μου ζοφερό!
Ο
μπάρμπας μου, εμφανίστηκε πάλι στη ζωή μου στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα
με την ιδιότητα του συνδικαλιστή αυτή τη φορά. «Έχ’ς Παντελή απ’ τον πατέρα σ’, κάτι
παλιοχώραφα στην Κάτω Γούρνα. Θα βάλω εγώ το τρακτέρ με την καρότσα θα τη
γεμίσω με τεύτλα και θα την πάω προσωπικά και με ασφάλεια για ζύγισμα στην πλάστιγγα.
Θα τη ζυγίσω είκοσι –τριάντα φορές και με τα ζυγολόγια θα πάω να πάρω τα πρίμα!
Λίγα λεφτουδάκια θα κρατήσω εγώ, κατ’ θα πάρ’ ο συνεταιρισμός για τα λειτουργικά του έξοδα,
κατ’ θα κρατήσει και το κόμμα γιατί έχει πολλές υποχρεώσεις, και τα περισσότερα
θα μείνουν για σένα. Λεφτά από τ’ν ΕΟΚ είναι, όλοι θα ωφεληθούμε και δεν θα ζημιωθεί
κανένας! Το είπε και ο Ανδρέας, πως μέχρι πεντακόσια εκατομμύρια το κλέψιμο
είναι νόμιμο! Αρνήθηκα! «Εσύ χάν’ς», μου είπε ο μπάρμπας και έφυγε
απογοητευμένος για την κατάντια μου.
Όταν
τελείωσαν τα παιδιά μου το στρατιωτικό, ήρθε και με βρήκε ο ξαδερφούλης μου,
γιος του μπάρμπα μου και σημαίνων πολιτικός παράγων κληρονομικώ δικαίω, και μου
πρότεινε τη μεσολάβησή του προκειμένου με πενήντα χιλιάδες ευρώ κάτω από το τραπέζι,
να διορίσει και τα δύο παιδιά μου στο δημόσιο. Του αρνήθηκα και πάλι ευγενικά.
Φεύγοντας από το γραφείο γύρισε από την πόρτα και μου είπε σηκώνοντας τους ώμους
του: «Εσύ χάν’ς»!
Πριν
από δύο εβδομάδες, πώς μου ήρθε κι εμένα, πήρα το αυτοκίνητό μου, ένα φορντ εικοσαετίας,
πετρέλαιο, και βρέθηκα Κυριακή μεσημέρι στη πλατεία της Άνω Γούρνας. Εκεί
συνάντησα για δεύτερη φορά τον ξαδερφούλη μου. Ήρθε και με βρήκε στο τραπέζι
που καθόμουν κάτω από τον πλάτανο!
- «Βλέπω
Παντελή, εσύ δεν έχεις πάρει ακόμα ηλεκτρικό αυτοκίνητο, μου είπε. Πρέπει να
έρθεις στο κλαμπ γιατί με το σαράβαλο που κυκλοφορείς επιβαρύνεις το περιβάλλον
με ρύπους και συνεισφέρεις στην κλιματική κρίση!
- Μια
χαρά είναι το αμαξάκι μου, του είπα, εξάλλου, όπως κι εσύ, καθόλου δεν τον
πηγαίνω τον ¨τραμπικό¨ τον Ίλον Μασκ που παράγει το ηλεκτρικό Τέσλα που οδηγάς!
- Κοίτα
να δεις, επέμενε αφήνοντας στην άκρη το ειρωνικό μου σχόλιο. Εσύ έχεις κάτι
παλιοχώραφα από τον πατέρα σου στην Κάτω Γούρνα. Θα κάνω εγώ, προσωπικά και με ασφάλεια,
ηλεκτρονική αίτηση σε Κέντρο Υποδοχής Αιτήσεων φάντασμα ότι εκεί βόσκεις δέκα
χιλιάδες πρόβατα και γίδια και θα τσεπώσουμε το παραδάκι! Λίγα λεφτουδάκια θα
κρατήσω εγώ, κατ’ θα πάρ’ ο πολιτικός
μου προϊστάμενος για τα λειτουργικά του έξοδα, κατ’ θα κρατήσει και το κόμμα
γιατί έχει πολλές υποχρεώσεις και εσύ θα πάρεις ένα ηλεκτρικό Τέσλα ολοκαίνουριο
για να κάνεις το κομμάτι σου και να προστατεύεις το περιβάλλον. Λεφτά από τ’ν ΕΕ
είναι, όλοι θα ωφεληθούμε και δεν θα ζημιωθεί κανένας! Αυτό γίνεται σαράντα
πέντε χρόνια τώρα και είναι απολύτως νόμιμο!
Αρνήθηκα!
- «Εσύ χάν’ς», μου είπε ο ξάδερφος και πέταξε
ένα κολλαριστό εικοσάευρω πάνω στο τραπέζι. Κερνάω εγώ!
