Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΣΙΠ ΚΑΙ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ

            Ο Κόβι Ντι, διακεκριμένος βιολόγος και Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Εργαστηρίου Βιοασφάλειας της Ουχάν, έδειχνε πολύ ανήσυχος μετά από ένα περίεργο τηλεφώνημα που δέχθηκε στις 04:37 ξημερώματα ώρα Πεκίνου.  Ακούμπησε το κινητό 5G με χέρι που έτρεμε στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι του και γύρισε προς το μέρος της γυναίκας που ήταν ξαπλωμένη δίπλα του. Εκείνη, τράβηξε με τα δυο της χέρια το μεταξωτό σεντόνι για να καλύψει το γυμνό της στήθος και τον κοίταζε με τρόμο στα μάτια.

-            Τι έγινε αγάπη μου; τόλμησε να τον ρωτήσει τελικά την ώρα που ο Γενικός Διευθυντής σκούπιζε με το μανίκι της πιτζάμας του τον κρύο ιδρώτα από το ρυτιδιασμένο του μέτωπο. Σας ξέφυγε πάλι κανένας πειραματικός ιός από το εργαστήριο; Κανένα καινούριο μικρόβιο; 

-            Κάτι χειρότερο, απάντησε ο Κόβι Ντι, καθώς φορούσε βιαστικά το παντελόνι του. Με κάλεσε στο γραφείο του ο ίδιος ο Γραμματέας του Κου Κου Κι. Φαινόταν εξοργισμένος με τα αποτελέσματα ενός προγράμματος τσιπαρίσματος που παρήγγειλε η Τριμερής επ’ ωφελεία της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης. Κάτι πήγε στραβά! Με περιμένει αεροπλάνο. Φεύγω αμέσως για το Πεκίνο. Αν ζω, θα σου τηλεφωνήσω το βράδυ. Φιλιά.

            Λίγες ώρες αργότερα, ο Γενικός διευθυντής του εργαστηρίου βιοασφάλειας της Ουχάν, περίμενε έξω από το γραφείο του ΓΓ του ΚΚΚ.

-            Μήπως ξέρεις με ποιους είναι μέσα η αυτού μεγαλειότης ο κύριος Γενικός; Ρώτησε με ανυπομονησία την υπεύθυνη της αίθουσας αναμονής.  Εκείνη, κοίταξε προς το μέρος των ανδρών ασφαλείας που στέκονταν ακριβώς απέναντι με το δεξί χέρι κάτω από το σακάκι τους και έμεινε αμίλητη.

Ύστερα από λίγα λεπτά, άνοιξε η πόρτα και βγήκε μέσα από το γραφείο του ΓΓ του ΚΚΚ, ένας κύριος με γενάκι. Ο Κόβι Ντι ήταν σίγουρος ότι αυτόν τον τύπο τον είχε ξαναδεί σε κάποιο συνέδριο της σοσιαλιστικής διεθνούς. Αλλά πάλι, τον μπέρδευε το γενάκι!

-            Πριν περάσεις μέσα για οδηγίες από τους εκπροσώπους της Τριμερούς, θα πρέπει να σε ενημερώσω σχετικά, του είπε εκείνος κάνοντας επανωτά σαρδάμ και μιλώντας τα αμερικάνικα σαν μητρική του γλώσσα.

-            Εγώ παίρνω οδηγίες μόνο από τον Γενικό Γραμματέα του Κόμματος, τόλμησε να πει ο βιολόγος. Εσείς ποιος είστε;  

-            Όπως θα έπρεπε να ξέρεις, απάντησε χωρίς να κάνει σαρδάμ αυτή τη φορά ο κύριος με την καραφλίτσα και το γενάκι, το Κόμμα έχει την κυβέρνηση αλλά δεν έχει την εξουσία! Την εξουσία την έχει η οικονομική Ελίτ και η Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Όσο για εμένα, εγώ είμαι από την Ελλάδα και απλώς ξεσκονίζω και προσέχω τα πανωφόρια και τα σακίδια πλάτης των εκπροσώπων της Τριμερούς. Είμαι επίσης υπεύθυνος στον τομέα της πράσινης ανάπτυξης στην Ανατολική Μεσόγειο και με τις ιδιότητες αυτές, θα σε ενημερώσω πριν παρουσιαστείς στην επιτροπή, για ένα πρόβλημα πειθαρχίας που αντιμετωπίζουμε με αυτόν τον διεφθαρμένο ελληνικό λαό. Ελπίζουμε πως με το τσιπάκι που θα τους περάσουμε στο αίμα με το νέο εμβόλιο του κορονοϊού και με μπόλικη 5G ακτινοβολία, θα τους καθυποτάξουμε ολοκληρωτικά αυτούς τους αχρείους!  

Οι άνδρες του προσωπικού ασφαλείας από απέναντι χάιδεψαν τα κινέζικα Μάγκνουμ κάτω από τα σακάκια τους και η υπεύθυνη της αίθουσας αναμονής σήκωσε το αριστερό της φρύδι! Ο Κόβι Ντι έσκυψε το κεφάλι.

-            Όλοι εμείς που έχουμε κατά καιρούς κυβερνήσει τον ελληνικό λαό, δεινοπαθήσαμε με τις παραξενιές και τις ιδιοτροπίες του, συνέχισε ο κύριος με το γενάκι. Μας έχουν ψήσει αυτοί οι μασκαράδες το ψάρι στα χείλη. Όταν τους κυβερνάμε, μας αναγκάζουν να τους διορίζουμε στο Δημόσιο για αραλίκι. Όταν πάμε να εφαρμόσουμε τους νόμους και να ασκήσουμε ελέγχους, μας απειλούν πως δεν θα μας ξαναψηφίσουν. Απαιτούν να κρατικοποιούμε και να κοινωνικοποιούμε όλες τις βιομηχανικές μονάδες και τις μεγάλες εταιρείες, για να τακτοποιούνται τα παιδιά τους και να συνδικαλίζονται. Μας αναγκάζουν να δανειζόμαστε λεφτά από ιδιωτικές τράπεζες του εξωτερικού και να τους τα μοιράζουμε για να αγοράζουν αυτοκίνητα πολυτελείας και να πάνε διακοπές στη Μύκονο το καλοκαίρι και στις Άλπεις το χειμώνα. Μας υποχρεώνουν να ρίχνουμε τα αποθεματικά των ασφαλιστικών τους ταμείων στο χρηματιστήριο, για να θησαυρίζουν από τις μετοχές. Μας εκβιάζουν να παίρνουμε μίζες από τα εξοπλιστικά προγράμματα για να μας κατηγορούν μετά πως είμαστε διεφθαρμένοι σαν κι αυτούς. Υπέρτατες αξίες τους είναι η καλοπέραση και η φιγούρα. Ψηφίζουν συνέχεια όλους εμάς τους ίδιους και του ίδιους, κι αμέσως μετά αρχίζουν να μας βρίζουν.  

            Οι άνδρες του προσωπικού ασφαλείας από απέναντι απασφάλισαν τα κινέζικα Μάγκνουμ κάτω από τα σακάκια τους και η υπεύθυνη της αίθουσας σήκωσε και το άλλο της το φρύδι! Ο Κόβι Ντι δεν άντεξε και πήρε το λόγο οργισμένος.

-            Άκουσε να σου πω κύριέ μου, ως εδώ και μη παρέκει. Όλοι εμείς οι επιστήμονες, σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου, αλλά και όλοι οι άνθρωποι σε ετούτον τον πλανήτη μαθαίνουμε και ξέρουμε, πως οι Έλληνες είναι ένας υπέροχος λαός που έδωσε τις επιστήμες και τον πολιτισμό σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Πως είναι ένας πρόσχαρος, κοινωνικός και φιλόξενος λαός. Πως έχουν αυξημένο το θρησκευτικό τους συναίσθημα. Οι αξίες τους έχουν τις ρίζες τους στην αρχαιότητα και όταν χρειαστεί, δίνουν ακόμα και τη ζωή τους για την πατρίδα και την ελευθερία. Όταν μάλιστα βρεθούν σε μια οργανωμένη και αξιοκρατική κοινωνία, διακρίνονται και διαπρέπουν!

            Οι άνδρες του προσωπικού ασφαλείας από απέναντι ασφάλισαν τα Μάγκνουμ, βγάλανε τα χέρια απ’ τα σακάκια τους και χειροκρότησαν. Η υπεύθυνη της αίθουσας αναμονής και γραμματέας του ΓΓ του ΚΚΚ, χαμογέλασε ίσως για πρώτη φορά στη ζωή της και ο Κόβι Ντι πήρε θάρρος και συνέχισε.

-            Όσα τσιπάκια και ακτινοβολίες να ρίξετε στον Έλληνα, ποτέ δεν πρόκειται να τον υποδουλώσετε γιατί ο Θεός τον έπλασε να μη σηκώνει το ζυγό. Και όταν πρέπει, πειθαρχεί από μόνος του χωρίς καμία βία, αρκεί να του κεντρίσεις το φιλότιμο!!!

-            Αλήθεια …κύριε, αγρίεψε ο Κόβι Ντι, ποιο είπατε πως είναι το όνομά σας;

Γιάννης Β. Δεβελέγκας

Ο COVID ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ

Μια απλή ματιά στον παγκόσμιο χάρτη με τα στοιχεία εξάπλωσης της πανδημίας του κορονοϊού, αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι η μετάδοσή του, ακολούθησε τον δρόμο του μεταξιού.

Ο δρόμος αυτός που υπάρχει εδώ και 2.000 χρόνια, ξεκινούσε αρχικά από την Κίνα και κατέληγε στη Ευρώπη δια μέσου της Κεντρικής Ασίας της Ινδίας και της Μικράς Ασίας συνδέοντας ανθρώπους, πολιτισμούς και οικονομίες των κρατών του γνωστού κάθε φορά κόσμου. Σήμερα, ακολουθώντας τις ίδιες χερσαίες και θαλάσσιες διαδρομές -με την προσθήκη βέβαια των αερομεταφορών και των αγωγών υδρογονανθράκων- απολήγει στις ΗΠΑ και τον Καναδά.

Το μετάξι, το μαλλί, το γυαλί, τα μπαχαρικά και γενικά τα υλικά αγαθά, μπορούμε να πούμε ότι συνταξίδευαν με τις φιλοσοφικές, τις θρησκευτικές, τις αρχιτεκτονικές τάσεις και γενικότερα τον πολιτισμό.

Ο όρος, Δρόμος του Μεταξιού (Silk Road), αποδίδεται στον Γερμανό γεωλόγο, βαρόνο Φέρντιναντ φον Ριχτχόφεν το 1877 και η σημασία του εμπεριέχει τη μεταφορά της δημιουργικής, ευρωπαϊκής και ασιατικής, πολιτιστικής ανταλλαγής.

Ας πούμε όμως δυο λόγια για το μετάξι το οποίο συνδέθηκε άμεσα με τον πλούτο και την εξουσία. Το μετάξι που οι Πέρσες οι Τούρκοι και οι Αγγλογάλλοι το πολέμησαν λυσσαλέα, χωρίς ωστόσο να καταφέρουν να περιορίσουν την εξάπλωσή του σε ολόκληρο τον πλανήτη, καθόσον τα σχέδια, το στυλ, οι τεχνικές και η ανακάλυψη νέων χρήσεών του, άγγιζαν κάθε κουλτούρα όπου κι αν εμφανιζόταν. Χρησιμοποιώντας όρο της Βιολογίας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι υφίστατο μετάλλαξη, ανάλογα με το πολιτισμικό περιβάλλον στο οποίο βρισκόταν.

Η καλλιέργεια και η μέθοδος παραγωγής του, αποδίδεται σε έναν Κινέζο αυτοκράτορα και τη σύζυγό του γύρω στο 2.600 π.Χ. όταν δημιούργησαν από μία κάμπια, τον μεταξοσκώληκα, ένα σπάνιο και δυσεύρετο ύφασμα που πέρα από την καταπληκτική του υφή, διατηρούσε δροσιά το καλοκαίρι και ζέστη το χειμώνα. Αρχικά το ύφασμα αυτό χρησιμοποιήθηκε για να ντύσει τον αυτοκράτορα, αλλά στη συνέχεια διαδόθηκε ευρέως στην κινέζικη κοινωνία και επεκτάθηκε η χρήση του λόγω τον ιδιοτήτων των ινών του και σε άλλους τομείς, όπως πχ για χειρουργικά ράμματα. Δεν άργησε μάλιστα να χρησιμοποιηθεί και ως μέσον συναλλαγής.

Τον 4^ο αιώνα π.Χ. ένας Έλληνας (Διαολοράτσα), με το όνομα Κτησίας, έφτασε στην Κίνα, αντιλήφθηκε αμέσως την αξία του μεταξιού και το συνέστησε στη Δύση! Ο Κτησίας, την αχανή αυτή χώρα, την ονόμασε Σέρρες, δηλαδή χώρα του μεταξιού! Ο Μέγας Αλέξανδρος μάλιστα, φορούσε ρόμπες από μετάξι, βαμμένες με την σπάνια και πανάκριβη μωβ βαφή που έφτιαχναν οι Φοίνικες από εκκρίσεις θαλάσσιων σαλιγκαριών. Ωστόσο, ο δρόμος του μεταξιού διαμορφώθηκε οριστικά λόγω του έντονου εμπορίου που αναπτύχθηκε μεταξύ Δύσης και Ανατολής, κατά την ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο.

Οι Βυζαντινοί αποκτούν τη γνώση της παραγωγής του μεταξιού τον έκτο μ.Χ. αιώνα, όταν δύο Ασσύριοι μοναχοί επισκέφτηκαν την Κίνα, έμαθαν τον τρόπο καλλιέργειας και μετέφεραν λαθραία στα κούφια μπαστούνια τους αρκετά αυγά μεταξοσκώληκα.  

Στη Δυτική Ευρώπη διαδόθηκε το μετάξι τον 12^ο μ.Χ. αιώνα από τους Σταυροφόρους. Λίγο αργότερα (Μάρκο Πόλο) θα ανοίξουν παράλληλα και οι θαλάσσιοι δρόμοι του μεταξιού που έφτασαν (Χρ. Κολόμβος) μέχρι τον Νέο Κόσμο. Έτσι δημιουργήθηκε το δίκτυο που υπάρχει μέχρι τις μέρες μας.

Το τεράστιο αυτό σύμπλεγμα συγκοινωνιών και επικοινωνίας το οποίο κάποτε αποτελείτο από άθλιους δρόμους και επικίνδυνες θαλάσσιες διαδρομές, σήμερα έχει φέρει τον κόσμο κοντά στην παγκοσμιοποίηση. Εξασφαλίζει μεγάλη ταχύτητα τόσο στην ελεύθερη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών, όσο και στην παγκόσμια μετανάστευση. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, πέρα από τα τεράστια οικονομικά οφέλη, ευνοείται και η αλληλεπίδραση μεταξύ των Ηπείρων, σε ότι αφορά στις θρησκευτικές, πολιτικές, ιδεολογικές και πολιτισμικές διαφορές, που στο παρελθόν έγιναν αιτίες παγκόσμιων πολέμων, γενοκτονιών, εθνοκαθάρσεων, με εκατομμύρια ανθρώπινα θύματα.

Παρότι όμως δαπανώνται δισεκατομμύρια δολάρια από τους υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης, οι προοπτικές της παραμένουν προς το παρόν μακρινό όνειρο και αμφιβόλου αποτελέσματος επιδίωξη, καθότι ο δρόμος προς αυτή πρέπει να ακολουθήσει τον δρόμο του μεταξιού.  

Ο δρόμος του μεταξιού, όμως, περνάει από τον Ευρασιατικό ζωτικό χώρο στον οποίο εξελίσσεται το «Μεγάλο Παιχνίδι» που ξεκίνησε τον 18^ο αιώνα ανάμεσα στις αποικιοκρατικές δυνάμεις στην Κεντρική Ασία, (Κυρίως ανάμεσα στους Ρώσους και τους Βρετανούς για τον έλεγχο του Αφγανιστάν), και συνεχίζεται σήμερα με άλλους παίκτες και χαρακτηριστικά, που διαμορφώθηκαν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, την επέμβαση των ΗΠΑ σε ΙΡΑΚ και Αφγανιστάν χρησιμοποιώντας βάσεις σε Ουζμπεκιστάν και Πακιστάν αγνοώντας τον ΟΗΕ, καθώς και την γεωστρατηγική (γεωπολιτική και γεωοικονομική) αναβάθμιση της Κίνας. Στον ζωτικό αυτό χώρο η Κίνα, η Ρωσία και οι ΗΠΑ θα αναμετρηθούν μέχρι τελικής πτώσεως. Ο νικητής θα εξασφαλίσει τον έλεγχο του δρόμου και θα καθορίσει τους κανόνες «κυκλοφορίας»!

Ένας άλλος σοβαρός λόγος που επηρεάζει τον δρόμο του μεταξιού, είναι ο φόβος και η ανασφάλεια που καλλιεργεί η κρίση της παγκόσμιας μετανάστευσης. Οι πολιτισμοί συγκρούονται και η μεταξύ τους συνάφεια αποκαλύπτεται ανύπαρκτη στην πράξη. Η συμβίωση ή αν θέλετε η ένταξη των μετακινούμενων πληθυσμών προς στις πλούσιες «Δυτικά» οργανωμένα κοινωνίες, έχει αποτύχει παταγωδώς.  Οι μουσουλμανικές τρομοκρατικές επιθέσεις ξυπνούν φόβους, ανασφάλεια και εθνικιστικά συναισθήματα. Θυμίζουν στους ανθρώπους την ανάγκη να διατηρήσουν τα κεκτημένα που απέκτησαν σε βάθος αιώνων με αγώνες και αίμα. Επιβεβαιώνουν την αξία διατήρησης της εθνικής τους ταυτότητας.

Επάνω σε αυτό το πλαίσιο έρχεται να δηλώσει την παρουσία του ένας τόσος δα μικρός αλλά πανίσχυρος εχθρός. Μια αόρατη απειλή που ακούει στο όνομα covid-19. Μια πανδημία που ακολουθώντας τον δρόμο του μεταξιού (Πάνω στον οποίο βρίσκονται και οι πλουσιότερες χώρες) σπέρνει στο πέρασμά του τρόμο και ανασφάλεια. Δείχνει να είναι σε θέση, αν δεν αντιμετωπισθεί άμεσα αποτελεσματικά, να ανατρέψει τα πάντα! Όχι απλώς να αναστατώσει την παγκόσμια κοινότητα, αλλά να δημιουργήσει νέα δεδομένα.

Την αγωνία του γι  αυτό το ενδεχόμενο, εξέφρασε σε πρόσφατο άρθρο του και ο Χένρυ Κίσινγκερ υπογραμμίζοντας ότι «Οι αρχές της φιλελεύθερης οικονομίας και του φιλελεύθερου τρόπου σκέψης πρέπει να διασωθούν και να προστατευθούν στην μετά τον covid-19 εποχή, όταν ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος».

Σε σχέση με τον κορονοϊό, οι ηγέτες των πλούσιων χωρών που δεν θέλουν με τίποτε να χάσουν τα πρωτεία που κατέχουν στο παγκόσμιο πολιτικοοικονομικό γίγνεσθαι, έβαλαν αρχικά σε πρώτη προτεραιότητα την εθνική τους οικονομία και σε δεύτερη μοίρα τον παράγοντα «άνθρωπο». Όταν στη συνέχεια αντελήφθησαν ότι το αίσθημα της ασφάλειας των λαών υπερέβη την πολιτική, επέβαλαν σπασμωδικά, περιορισμό της ελευθερίας και απομονωτισμό. Υποτάχθηκαν δηλαδή στη λογική και υπάκουσαν πιστά στις διαθέσεις ενός ιού, του οποίου τα χαρακτηριστικά παραμένουν άγνωστα και άρα και το μέλλον, εξίσου με αυτόν, αόρατο!

Γιάννης Β. Δεβελέγκας