ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΛΟΓΙΚΗ

            Παρότι η Ιερά Μονή Καστρίτσης, είναι τόσο κοντά στην πόλη των Ιωαννίνων, δεν θα είναι περισσότερες από δυο - τρεις οι φορές που την έχω επισκεφθεί εδώ και χρόνια! Κι όμως, θα έπρεπε να την επισκέπτομαι όσο μπορώ συχνότερα, αν ληφθεί υπόψιν, το πέρα από κάθε λογική συμβάν που βίωσα εκεί, μαζί με ορισμένους αξιωματικούς και χειριστές μηχανημάτων του Τάγματος Μηχανικού, στα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα. Και στο οποίο θα αναφερθώ αμέσως:

            Καθόμουν κοντά στο παράθυρο του γραφείου μου στο στρατόπεδο «Ιωάννου Βελισσαρίου» και παρατηρούσα τον έντονο κυματισμό που προκαλούσε ο δυνατός αέρας στις λαμαρίνες του υποστέγου του όρχου οχημάτων, όταν, χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η αυστηρή φωνή του μεράρχου, ο οποίος μου έδωσε εντολή να μεταβώ αμέσως για αναγνώριση στο μοναστήρι, καθώς είχε αναφερθεί αναζωπύρωση μιας εστίας φωτιάς που έκαιγε από την προηγουμένη, και οι δυνάμεις της πυροσβεστικής είχαν εμπλακεί σε άλλες μεγάλες εστίες και σε μεγάλη απόσταση από εκεί. Μου παρεχώρησε μάλιστα τη δυνατότητα, ανάληψης των απαιτούμενων πρωτοβουλιών για μετακίνηση προσωπικού και μηχανημάτων, μετά από μια απλή του ενημέρωση.  

            Η ευθύνη που σκαρφάλωσε στην πλάτη μου ήταν μεγάλη. Χωρίς καθυστέρηση, έδωσα οδηγίες να βρίσκεται σε ετοιμότητα το τμήμα πυρασφάλειας και να προωθηθούν για κέρδος χρόνου στη ανατολική πύλη του στρατοπέδου, δύο κατάλληλα για τη δημιουργία αντιπυρικής ζώνης μηχανήματα, με τους πιο έμπειρους χειριστές που διαθέταμε.

            Παίρνοντας τον ανηφορικό για το μοναστήρι δρόμο, που εκείνη την εποχή δεν είχε τις σημερινές βελτιώσεις, ο αέρας όλο και δυνάμωνε. Με προβλημάτιζε έντονα η πιθανότητα εγκλωβισμού του προσωπικού και των μηχανημάτων σε κάποια απότομη στροφή κατά την ανάβαση.

            Λίγα λεπτά αργότερα χτυπούσα τη βαριά πόρτα του μοναστηριού. Μέχρι να μου ανοίξουν, κοίταξα προς τη μεριά από την οποία έσπρωχνε ο άνεμος την κάπνα. Μου άνοιξε μια μοναχή. Όταν με είδε με τη στρατιωτική στολή, έδειξε να παραξενεύεται. Χωρίς ωστόσο να περιμένει να της δώσω περισσότερες εξηγήσεις για το λόγο της επίσκεψής μου, με παρακάλεσε να παραμείνω στην είσοδο και πήγε να ενημερώσει την ηγουμένη.

            Η ανησυχία μου, φαίνεται πως άμβλυνε αρκετά την αίσθηση του χρόνου. Τα λίγα λεπτά που χρειάστηκαν να ενημερωθεί η ηγουμένη και να σπεύσει, μου φάνηκαν απελπιστικά πολλά και η ανησυχία μου μετατράπηκε σε ανυπομονησία. Αργούσε πολύ.

Έκαναν την παρουσία τους τώρα στον ορίζοντα οι πρώτες πύρινες γλώσσες.

Ειδοποίησα με τον ασύρματο να έρθουν τα μηχανήματα και το προσωπικό στη διασταύρωση του δημόσιου δρόμου προς το μοναστήρι και παραβίασα τον κανόνα! Έσπρωξα την πόρτα του μοναστηριού και προχώρησα στον προαύλιο χώρο. Η γαλήνη και η αταραξία που επικρατούσε γύρω από το πεντακάθαρο και περιποιημένο πλακόστρωτο μου έδωσε την εντύπωση ότι μεταφέρθηκα κάπου αλλού, σε κάποιο άλλο μέρος, ασφαλές! Ξαφνικά από ένα πέτρινο κτίριο που βρισκόταν στα δεξιά μου, εμφανίστηκαν κάποιες μοναχές που δεν έκρυψαν τη δυσφορία τους για την παρουσία μου στο χώρο. Με παρακάλεσαν να βγω έξω, τόσο επιτακτικά, όσο χρειαζόταν για να έρθω σε δύσκολη θέση. Υποχώρησα! 

            Μαζί με την ηγουμένη, εμφανίστηκαν και δύο από τους αξιωματικούς μου που είχα καλέσει εν τω μεταξύ να έρθουν μαζί με τους χειριστές των μηχανημάτων, προκειμένου να ακούσω τις απόψεις τους πριν πάρω την τελική απόφαση.  

            Η ηγουμένη, μια ηλικιωμένη γυναίκα, κρατούσε σφιχτά μπροστά στο στήθος της έναν ξύλινο σταυρό και τον έτριβε με τον αντίχειρά της. Νόμισα πως θα ματώσει. Ωστόσο στο πρόσωπό της φαινόταν πως διατηρούσε τον έλεγχό και την ψυχραιμία της. Αισθάνθηκα πως ήδη με είχε συγχωρέσει για το προηγούμενο ατόπημά μου. «Εγώ τηλεφώνησα», είπε κοφτά. «Είμαι σίγουρη πως θα πράξετε το καθήκον σας με το παραπάνω».

            Ο έμπειρος χειριστής, που πριν έρθει στο Τάγμα είχε οργώσει με τη ΜΟΜΑ τα βουνά της Ηπείρου, είχε αντίθετη άποψη. «Θα καούμε ζωντανοί κύριε διοικητά, πριν προλάβουμε να φτάσουμε εδώ πάνω».

            Κοίταξα πάλι προς την κατεύθυνση από την οποία ερχόταν η φωτιά. Οι φλόγες τώρα είχαν μεγαλώσει υπερβολικά, ο αέρας έφερνε μαζί του κύματα καπνού που στροβιλιζόταν από πάνω μας, χωρίς ωστόσο να μας κόβει την ανάσα. Οι αξιωματικοί, περίμεναν αμίλητοι τις οδηγίες μου. Έστεψα το βλέμμα μου προς την ηγουμένη αναζητώντας μια διέξοδο.  

            «Είμαστε έτοιμες για την εκκένωση», είπε εκείνη και αμέσως συμπλήρωσε, «Αλλά η προσευχή μας είναι δυνατή»!  

            Πήρα μια βαθιά ανάσα και έδωσα εντολή τα μηχανήματα να αρχίσουν να ανεβαίνουν. Φτάνοντας στο πρώτο πλάτωμα στο μέσον περίπου της διαδρομής, να ασχοληθούν άμεσα με την επέκταση του πλατώματος και τη δημιουργία μιας πρώτης ζώνης αντιπυρικής προστασίας. Για το προσωπικό έδωσα εντολή να παραμείνει στη θέση του, καθότι έκρινα ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν θα μπορούσε να προσφέρει κάποια βοήθεια.

Ενημέρωσα εν συντομία τον μέραρχο για την κατάσταση και τις αποφάσεις μου. Αυτός μου είπε να μην ρισκάρω την σωματική ακεραιότητα του προσωπικού και να εξασφαλίσω τα μέσα και τα μηχανήματα. Με πληροφόρησε επίσης ότι καταφθάνουν σύντομα ο υποδιοικητής της μεραρχίας και τα πρώτα οχήματα της πυροσβεστικής. 

            Ο αέρας ερχόταν τώρα προς το μέρος μας πυρωμένος και μας κατάκαιγε τα χέρια και το πρόσωπο. Η φωτιά είχε πλησιάσει απειλητικά στα πενήντα περίπου μέτρα από την επάνω μεριά των κτισμάτων και φαινόταν ότι η καταστροφή θα ήταν αναπόφευκτη. Σε μια στιγμή, νόμισα πως τα ρούχα μου θα αρπάζανε φωτιά. Τα χρειάστηκα!  

            Όταν οι πύρινες γλώσσες είχαν πλησιάσει στα είκοσι μέτρα. Ήμασταν έτοιμοι πλέον όλοι να εγκαταλείψουμε το μοναστήρι ακολουθώντας την άσφαλτο, που προς το παρόν παρείχε ασφάλεια.  

Και τότε συνέβη κάτι το τελείως ανεξήγητο. Οι φλόγες που από τον αέρα είχαν σχεδόν οριζόντια κλίση προς τη μεριά του μοναστηριού, έγιναν ξάφνου κατακόρυφες. Τραβούσαν ίσα προς τον ουρανό, λες και υπάκουαν σε κάποιο κάλεσμα! Αυτό κράτησε για μερικά λεπτά, παρότι η κατεύθυνση του ανέμου δεν άλλαξε ούτε στιγμή και φυσικά εμείς ήμασταν ανίκανοι για οποιαδήποτε παρέμβαση. Όταν κάηκε ότι ήταν να καεί ως εκείνο το σημείο που είχε φτάσει η φωτιά, έσβησε μόνη της. Κατάκατσε!  

            Το έργο της πυροσβεστικής και των μηχανημάτων του Μηχανικού από εκεί και πέρα ήταν τελείως διαδικαστικό και προληπτικό.  

            Η ηγουμένη, έστεκε όλη την ώρα σαν άγαλμα στη θέση της. Η μόνη κίνηση που φανέρωνε πάνω της ζωή, ήταν αυτή του αντίχειρά της στον ξύλινο σταυρό, που εξακολουθούσε να κρατά σφιχτά πάνω στο στήθος της. Όταν την πλησίασα για να την αποχαιρετήσω, διέκρινα στο πρόσωπό της ένα αμυδρό χαμόγελο. Δεν χρειαζόταν να πει τίποτε. Όλα τα έλεγε η έκφρασή της. Ήξερε καλύτερα από κάθε άλλον, Ποιον έπρεπε να ευχαριστήσει! Και αποσύρθηκε!

            Αφορμή για να γράψω αυτό το περιστατικό όπως το ζήσαμε όσοι βρεθήκαμε εκείνη τη μέρα στο λόφο της Καστρίτσας, στάθηκε η αξιοπερίεργη σωτηρία του μικρού ναού και του μοναστηριού από την πρόσφατη πυρκαγιά στην Εύβοια, όταν τριγύρω τους όλα είχαν γίνει παρανάλωμα.

Αγναντεύοντας σήμερα προς τα πίσω στο χρόνο, μπορώ να πω με βεβαιότητα, πως όσα συνέβησαν εκείνη την ημέρα στον τόπο της Ιεράς Μονής Καστρίτσης, τα αποδέχθηκα, την ίδια τη στιγμή, ως απολύτως φυσιολογικά. Καθώς, τα αναγνώρισα μέσα από τα μάτια ενός πιστού, και όχι απλώς ενός ανθρώπου θρησκευόμενου!  

Γιάννης Β. Δεβελέγκας

               

ΚΩΔΙΚΟ ΟΝΟΜΑ «ΜΠΡΑΧΑΜΙ»

Όποιος σας πει ότι τα υπερσύγχρονα κατασκοπευτικά δορυφορικά συστήματα επικοινωνιών δεν κάνουν λάθη, ή έχει πέσει θύμα παραπληροφόρησης, ή είναι βαλτός. 
Ο εν λόγω ισχυρισμός, επιβεβαιώθηκε περίτρανα σήμερα το πρωί, όταν διέρρευσε από έγκυρες και έγκριτες δημοσιογραφικές πηγές της Αστάνα του Καζακστάν, η είδηση που σας παρουσιάζεται αυτούσια και ασχολίαστη:

Το ρολόι στην αίθουσα μαζικών αποκρυπτογραφήσεων της παγκόσμιας πρωτεύουσας έδειχνε 06:14, όταν τα τελευταίου τύπου λογισμικά, δήλωσαν αδυναμία αποκωδικοποίησης μιας υποκλαπείσας τηλεφωνικής συνομιλίας που πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τον δορυφόρο, από το Μαϊάμι Φλόριντα προς το Παλάτι Γκουέλ της Βαρκελώνης. Η συνομιλία καταχωρήθηκε στα πρακτικά της αίθουσας, ως μεταξύ μιας κορυφαίας επιχειρηματικής προσωπικότητας και ενός εξέχοντος πολιτικού ανδρός, τέως πρωθυπουργού.

Το προσωπικό του επίγειου σταθμού παρακολούθησης αναστατώθηκε από αυτήν την απρόσμενη εξέλιξη!   

-            Να ειδοποιηθεί αμέσως ο Νταμπλ Εμ (Μέγας Μάγιστρος), έδωσε έντρομος την εντολή ο υπεύθυνος προσωπάρχης της αίθουσας επιχειρήσεων της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Δυστυχώς κυκλοφορεί ένας νέος κρυπτοκώδικας που δεν μπορούμε να τον σπάσουμε με τίποτα! Κινδυνεύει άμεσα η Παγκόσμια διακυβέρνηση, η πανθρησκεία, η πράσινη οικονομία, η πράσινη ανάπτυξη και η βιοκλιματική αρχιτεκτονική. Η γλώσσα που ακούγεται μοιάζει με τα ελληνικά …Μπορεί και να είναι! Βάλτε το στικάκι να το ακούσουμε και πάλι, πριν έρθει το μεγάλο αφεντικό:

-            Παλάτι Γκουέλ, τμήμα πληροφοριών! Παρακαλώ σε τι μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε;

-          Θα ήθελα να μιλήσω με τον τέως που κάνει διακοπές στη Βαρκελώνη.

-           Δεν έχουμε πλέον βασιλείς στο παλάτι μας κυρία μου.

-           Δεν εννοώ τον βασιλιά ανόητε, αλλά τον τέως πρωθυπουργό!

-            Δεν μπορώ δυστυχώς να σας εξυπηρετήσω κυρία μου. Μπορείτε όμως να τον πάρετε στο κινητό του.

-            Προσπαθώ, αλλά δεν απαντά και είναι επείγον!

-            Το παλάτι εκτός από την αίθουσα συναυλιών κυρία μου, στους υπόλοιπους χώρους έχει πολύ καλό σήμα! Δοκιμάστε πάλι αργότερα!

Παύση… Αμέσως μετά.

-          Επιτέλους σας έπιασα κύριε πρωθυπουργέ!

-            Έλα ρε χαζό, εγώ είμαι, ο στρατηγικός. Για μια στιγμή σε πέρασα για τη Γιάννα. Που το τσίμπησες το κινητό της; Ο μεγάλος είναι μέσα στην αίθουσα συναυλιών και μου άφησε το δικό του κινητό να το προσέχω. Το έχω ξεσκίσει! Έχει απεριόριστο τζαμπέ και μίλησα με κάτι φιλαράκια στο διάστημα! Ξέρεις τώρα, τους …επιστήμονες που δουλεύαμε μαζί στην παραλιακή πριν πέντε χρόνια! Κατάλαβες… Βέσπερ μαρτίνι μπόμπα, σε θρυμματισμένο πάγο χτυπημένο, όχι κουνιστό, και σερπατίνα πορτοκάλι…! Έλα μωρέ, ξέρεις τώρα. Εκείνα τα τζιμάνια από το Μπαρ το «Ναυάγιο», που τα βόλεψα στην Υπηρεσία Διαστήματος!

-            Καλά, άστα αυτά γιατί βιάζομαι! Δε μου λες! Τι κάνει ο δικός σου στην αίθουσα συναυλιών; Δεν ήρθε για διακοπές στη Βαρκελώνη;

-            Είναι με τον φίλο μας τον Ποδέμο και τραγουδάνε το κομαντάτο και το μπέλα τσάο τσαο τσαο! Είπε προηγούμενα ο δικός μου στον Ποδέμο, ότι μπορεί να πήρε την κυβέρνηση αλλά δεν είχε ποτέ την εξουσία και ο Ποδέμος έπεσε σε μπατ μουντ. Έτσι πεσμένοι και οι δυο, πήγανε τουγκέδερ στην αίθουσα συναυλιών του παλατιού που έχει φουλ ηχομόνωση και αυτοντοπάρονται με το τραγούδι. Ο δικός μου μη νομίζεις πως είναι στα καλά του! Ειδικά μετά από τις βόλτες με τα κότερα της πλουτοκρατίας, έχασε τελείως τον αγωνιστικό του παλμό! Έγινε πλαδαρός, σαν τον πρώην υπουργό του, τον μπούλη! Δεν μου απάντησες όμως. Που το κονόμησες το χρυσό το κινητό της Γιάννας; 

-            Άκου ρε ‘συ στρατηγικό! Μιλάμε για προβοκάτσια. Η δικιά μου τα πήρε στο κρανίο μόλις είδε τα γραφεία που μας παραχώρησαν οι καινούργιοι. Είναι κάτι  υπόγεια στο Μπραχάμι που δεν έχουν καν ερκοντίσιον. Και η δικιά μου που έχει συνηθίσει στα βελούδα, πέταξε την τσάντα στο πάτωμα από τσαντίλα. Ξεφλούδισε απότομα το μαύρισμα από τα νεύρα της κι εξαφανίστηκε. Μου είπε φεύγοντας να πάρω τον τέως και να του ζητήσω συμπαράσταση. Ξέρεις τώρα, ο τέως, της χρωστάει χάρες, επειδή τον πήρε από το χεράκι και τον πήγε στον Κλίντον, στα λόμπυ τα αμερικάνικα και στα γεράκια του Τέξας, που μας βοήθησαν μαζί με τον Τσάβες, να βγούμε απ’ τα μνημόνια!

-            Και γιατί κάνανε γραφεία στο  Μαϊάμι;

-            Ποιο Μαϊάμι ρε στρατηγικό! Μπάφο έκανες μεσημεριάτικα; Στο Μπραχάμι είπα. Τέλος πάντων! Ετούτοι οι καραδεξιοί τη βάλανε με το ζόρι να ρεγουλάρει την Ολυμπιάδα του 21 … Ξέρεις τώρα, εκείνες τις γιορτές για την απελευθέρωση του 21. Διακόσια χρόνια Καραϊσκάκηδες, Μακρυγιάννηδες και Κολοκοτρωναίοι. Και τώρα εμείς πρέπει να ρεγουλάρουμε έτσι την κατάσταση για να μην μας πούνε πατριδοκάπηλους και ψευτοπατριώτες …ξέρεις τώρα. Δεν είμαστε για τέτοια εμείς, πρέπει να πετάξουμε την μπάλα στην κερκίδα!  

-            Αυτές οι γιορτές είναι επικίνδυνες γιατί ανεβάζουν τους φασίστες. Θέλει προσοχή και καλή στρατηγική. Άμα θέλεις βοήθεια σφύρα μου! Έχω δει την αληθινή ιστορία σε μια σειρά στον Σκάι, που τα έσουρε για τα καλά σε όλους αυτούς τους οπλαρχηγούς, που από ότι κατάλαβα, ήταν υπερτιμημένα προϊόντα του καπιταλισμού και τίποτε περισσότερο! Πρόδωσαν στο τέλος τον τίμιο ταξικό αγώνα της εργατιάς!

-            Καλά, άμα είναι θα σου πω! Πρέπει να γίνει μια απεύθυνση σε όλους τους διεθνιστές και τους αριστερούς μηδενιστές για μια τίμια και δίκαιη συμμαχία με το κεφάλαιο, για να χτυπήσει ή Ευρώπη στο κεφάλι τους ακροδεξιούς λαϊκιστές πριν μας ξεφύγει η κατάσταση...  

-            Στοπ! Ακούστηκε η φωνή του προσωπάρχη! Σταματήστε αμέσως την ακρόαση, έρχεται ο Ντάμπλ Εμ! Εγέρθητο!!!

-          Για πες μου προσωπάρχη, τι κατάλαβες από αυτά που ακούσατε ως τώρα!

-            Μεγάλε Μάγιστρε, τα υπερσύγχρονα μηχανήματα που διαθέτει η Παγκόσμια Διακυβέρνηση μας πληροφορούν ότι η υποκλαπείσα επικοινωνία ήταν ανάμεσα σε μια πολύ σπουδαία πολιτική προσωπικότητα και ενός επιχειρηματικού παράγοντα τεράστιας εμβέλειας με άκρες στους Κλίντον και στα Λόμπυ. Ακόμα και στα γεράκια του Τέξας έχουν άκρες αυτοί, που ως γνωστόν, είναι φανατικοί εχθροί της παγκοσμιοποίησης. Όλοι μαζί συνασπισμένοι, κάτι ύποπτο και επικίνδυνο ετοιμάζουν ντάμπλ εμ, με αιχμή του δόρατος κάποια διαστημική υπηρεσία με σπουδαίους επιστήμονες ειδικευμένους στην κατασκευή βόμπας με θρυμματισμένο πάγο χτυπημένο, όχι κουνημένο, που θα καταστρέψει την βιώσιμη ανάπτυξη! Ετοιμάζονται μάλιστα να γιορτάσουν την απελευθέρωση από την ατζέντα 21. Η επιχείρησή τους, φέρει το κωδικό όνομα «Μπραχάμι»!

-            Επιπρόσθετα θα ήθελα να σας πληροφορήσω Νταμπλ Εμ ότι αν και η αποκωδικοποίηση αυτής της συνομιλίας κρίθηκε από τους ειδικούς ως επισφαλής, εγώ θα συμφωνήσω με τα υπερσύγχρονα κατασκοπευτικά μας μηχανήματα.

-            Πολύ ωραία προσωπάρχη! Απολύεσαι!

Αν κάποιος σας πει ότι τα υπερσύγχρονα κατασκοπευτικά δορυφορικά συστήματα επικοινωνιών δεν κάνουν λάθη, μπορεί να έχει πέσει θύμα παραπλάνησης! Ξέρεις τώρα...

Γιάννης Β. Δεβελέγκας

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΤΑΣ

            Τις πρωινές ώρες που έχω μαζεμένη περισσότερη ενέργεια, όλο και κάτι θα συμμαζέψω καλοκαιριάτικα. Έτσι σήμερα αποφάσισα να ξεσκαρτάρω τη σοφίτα του σπιτιού μου από τα άχρηστα!

            Ανοίγω το πρώτο μπαούλο και βρίσκω μέσα έναν απόγονο της μακεδονικής δυναστείας. «Άσε», λέω μέσα μου, «αυτό το κρατάμε, είναι κομμάτι μιας μεγάλης συλλογής. Και πού ξέρεις, μπορεί κάποτε να αποκτήσει αξία»!

Ανοίγω με δυσκολία το δεύτερο και βρίσκω πάνω-πάνω έναν γόνο της πελοποννησιακής δυναστείας. Ανατρίχιασα! «Έχε γούστο να πεταχτεί έξω κανένας καινούριος από δαύτους», πρόλαβα να σκεφτώ πριν το κλείσω με πάταγο και το σφραγίσω καλά με δέκα τόμους Ελευθερουδάκη από πάνω!

«Ας κάνω ακόμα μια προσπάθεια», είπα, και έπιασα το τρίτο το μπαούλο, το… μεγαλύτερο! Ανάθεμα την ώρα, κατάρα τη στιγμή που το άνοιξα! Έπεσα φάτσα κάρτα με το ηθικό πλεονέκτημα! Κάνω μία έτσι, και κάτω από αυτό βρίσκω τον Ρασπούτιν να συναγελάζεται με ένα τσούρμο ζάμπλουτους κηφήνες, όλων των αποχρώσεων. Βρίσκω γόνους, από την εποχή του Πάγκαλου που ήταν μακριές οι φούστες και στο Μοναστηράκι αράζανε οι σούστες. Βρήκα στενούς συγγενείς μεγαλοεργολάβων της επταετίας. Προστάτες εμποροκαλλιεργητών, ευνοούμενους εφοπλιστών και λογής-λογής τσιράκια μεγαλοεκδοτών σπουδαγμένα με υποτροφίες του ΔΝΤ. Απελπίστηκα!

«Όλοι αυτοί μας κάθισαν για τα καλά στο σβέρκο», σκέφτηκα μεγαλόφωνα! «Ξεφτίλισαν τη χώρα μου. Μας είπανε διεφθαρμένους. Μας κατάντησαν περίγελο της ανθρωπότητας. Ξεπούλησαν το όνομά μας, την εθνική μας ταυτότητα και την ανεξαρτησία. Μας βάζουν και πληρώνουμε με αίμα τα λάθη τους, αντί να γίνει δέσμευση της δικής τους της προσωπικής περιουσίας και εξοστρακισμός τους, όπως γινόταν στην αθηναϊκή, την πραγματική δημοκρατία». 

            Άρχισε να ανεβαίνει το αίμα μου στο κεφάλι, με έπιασε φαγούρα στις παλάμες και με τσάκισε εκείνος ο άτιμος ο πόνος στην πλάτη. Ο πόνος που μου έμεινε κουσούρι, από τη νύχτα της συγκέντρωσης των αγανακτισμένων στην πλατεία Συντάγματος!   

Επαναστάτησα μέσα μου! Πόσο μας κοροϊδεύουν; Πως είναι δυνατόν να ψηφίζουμε τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα που μας κατέστρεψαν; Αγρίεψα! Μου ήρθε η επιθυμία να βγω στο δρόμο με σφιγμένη τη γροθιά και να τα σπάσω όλα, κρατώντας ρόπαλο, καλάσνικοφ, μολότοφ, σφυροδρέπανο. Να κάψω ότι βρεθεί κι ότι σταθεί μπροστά μου! Και πρώτα απ’ όλα αυτά τα τρία τα μπαούλα!

Βρήκα καταφύγιο στο παραθύρι της σοφίτας και κοίταξα προς την μπροστινή πλευρά του σπιτιού μου. Είδα την μπέμπα μου έξω από το κλειστό γκαράζ και θυμήθηκα πως έπρεπε να παραλάβω από την αντιπροσωπεία τα καινούρια της ζαντολάστιχα. Λίγο πιο πέρα έπαιζαν με τα κινητά τους τα μικρά μου, ο Γιαννάκης και η Κρινούλα μου. Ηρέμισα κάπως.

Το επίχρυσο Blancpain, δώρο της Νοβάρτις σε ένα συνέδριο τον περασμένο χειμώνα, έδειχνε ήδη δέκα και μισή. Με όλες αυτές τις αηδίες πέρασε η ώρα στη σοφίτα και ούτε που το κατάλαβα. Κατέβηκα με προσοχή τη σκάλα, κάθισα λίγο στο υδρομασάζ και μετά φρεσκαρίστηκα στο wc της κρεβατοκάμαρας! Ύστερα χτύπησα δύο φορές παλαμάκια και το έξυπνο σύστημα που μας έχει εγκαταστήσει πρόσφατα η Ζήμενς, έδωσε εντολή στο στερεοφωνικό να παίζει το τελευταίο σουξέ του Αντώνη Ρέμου μέχρι να ρίξω κάτι πάνω μου.

-            Θρασύβουλε, μην το ξεχάσω, πήρανε πάλι τηλέφωνο από την τράπεζα για εκείνο το κόκκινο το δάνειο. Τους είπα ότι λείπεις στο εξωτερικό!

Ήτανε η γυναίκα μου.

-            Καλά έκανες αγάπη μου. Σιγά μην το πληρώσω. Στο τέλος να δεις και πάλι πως θα μας τα χαρίσουν. Πρέπει να είναι κάποιος πολύ ηλίθιος, για να πληρώνει τις υποχρεώσεις του σ’ αυτή τη χώρα.

-            Μπαμπά, τώρα που θα βγεις, μη ξεχάσεις να μου πάρεις εκείνο που σου είπα!

            Ήταν η μεγάλη μας η κόρη.

-          Μήπως κατέβασε κύριος βρομιές για πέταμα από σοφίτα;

Ήταν το δουλικό από την Ταϊλάνδη.

-            Όχι Τουραντό, δεν είχε τίποτε για πέταμα εκεί πάνω! Τα βρήκα στη σοφίτα όλα τέλεια!

           «Τα βρήκα στη σοφίτα όλα τέλεια»; μουρμούρισα βαδίζοντας προς το αμάξι μου …κι έσκυψα το κεφάλι.

Γιάννης Β. Δεβελέγκας