ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

 

Ο πρώην υπουργός, πετάχτηκε σαν ελατήριο από το κρεβάτι, αφήνοντας μόνη πάνω στα σατέν σεντόνια τη συντρόφισσα σύντροφό του να ροχαλίζει, με τον τρόπο που μόνο μια συντρόφισσα σύντροφος ξέρει να το κάνει ύστερα από μια εξαντλητική κρεβατομουρμούρα.

«Δεν μου φτάνανε οι εφιάλτες που έχω μετά την ψηφοφορία που έβγαλε τον νέο αρχηγό, έχω και τη γκρίνια της από πάνω», αντήχησε πνιγμένη πίσω από τα σφιγμένα του δόντια, η φωνή του πρώην υπουργού. «Αυτή η γυναίκα δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει ότι είναι άλλο πράγμα να κυβερνάς και άλλο να έχεις την εξουσία. Την κυβέρνηση σου τη δίνει ο κυρίαρχος λαός, ενώ… την εξουσία την παραλαμβάνεις στα χαρτιά από το τους ρεπουμπλικάνους του Τέξας και την παραδίνεις στους δημοκρατικούς της Σίλικον Βάλεϊ, στην Καλιφόρνια»!

Κοίταξε απελπισμένος το ρολόι που φώτιζε στο κομοδίνο! Έγραφε 2:47 μετά τα μεσάνυχτα. «Πάει, πέρασαν ανεπιστρεπτί εκείνες οι ξέγνοιαστες εποχές που κυβερνούσαμε και ρίχναμε ομαδικά τους ύπνους μας πάνω στα έδρανα του κοινοβούλιου», σκέφτηκε.

«Θα πάω στο γραφείο να διαβάσω το “Κεφάλαιο” για να συνέλθω», αποφάσισε τελικά, και κρέμασε πάνω του νωχελικά τη ρόμπα με το σφυροδρέπανο, με τον τρόπο που μόνο οι πρώην υπουργοί της αλλαγής και της προόδου ξέρουν να κρεμάνε. Ύστερα, σύρθηκε προς το γραφείο του στην άλλη άκρη της πολυτελέστατης βίλας που κονόμησε από τους κόπους και τις θυσίες του… κυρίαρχου λαού.

 «Μετά από τις τελευταίες εξελίξεις στο κόμμα, η πιθανότητα να γίνω από “πρώην” ο “επόμενος” όλο και απομακρύνεται», μουρμούρισε αποκαμωμένος και κάθισε βαριά πάνω στην ενισχυμένη πολυθρόνα του, κάτω από τη ξεθωριασμένη από τα χρόνια αφίσα του Τσε.

Αυτή την αφίσα, όπου και να πήγε όπου κι αν βρέθηκε, την έπαιρνε πάντα μαζί του ο πρώην υπουργός, πακέτο, με την κορνιζαρισμένη ακουαρέλα του Ιωσήφ.

Από τα φοιτητικά του ακόμα χρόνια, τον ενέπνεε η ορμή και η επαναστατικότητα του Γκεβάρα και δεν τον αποχωρίστηκε ποτέ. Ούτε και τώρα σκέφτεται να τον προδώσει, παρότι πιέζεται από εκείνους τους εκσυγχρονιστές συντρόφους που τον έχουν αποκηρύξει, υποστηρίζοντας στις κατ΄ ιδίαν ιδεολογικές τους αναζητήσεις ότι θα έπρεπε ο Τσε να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας (κατά την αμερικάνικη έκφραση που καθιέρωσε στην Ελλάδα ο Ανδρέας), γιατί οι καιροί και οι καταστάσεις άλλαξαν, και πλέον οι ομοφυλόφιλοι δεν θεωρούνται υποπροϊόν του καπιταλισμού, ούτε διώκονται όπως συνέβαινε παλιά στην εποχή του ορθόδοξου κομμουνισμού, που τους έχωναν μέχρι θανάτου στα μπουντρούμια της Κούβας και της Σοβιετίας.

Έκανε να πιάσει από τη βιβλιοθήκη τον έκτο τόμο από το κεφάλαιο του Μαρξ, αλλά την προσοχή του τράβηξε ένα σημείωμα που του είχε αφήσει πάνω στο γραφείο ο Παύλος, ένας πάντα καλά πληροφορημένος παρατρεχάμενος του πάλαι ποτέ υπουργείου του. Το ξεδίπλωσε όλος περιέργεια. Είχε γραμμένες πάνω στο λευκό χαρτί δυο μόνο λέξεις: «Σκοτεινό Διαδίκτυο».

Τις είχε ακούσει ξανά αυτές τις δύο λέξεις σε μία μάζωξη στο παραθαλάσσιο φτωχόσπιτο που νοίκιαζε ο τέως αρχηγός δίπλα στο ιερόν ακρωτήριον που έλεγε ο Όμηρος. Αυτό το φτωχόσπιτο, παρεμπιπτόντως, έστεκε ακριβώς απέναντι από τα κότερα των εφοπλιστών, με τα οποία μυήθηκαν στο γιώτινγκ οι εκπρόσωποι του ηθικού πλεονεκτήματος.

Τους είχε πει τότε ο παλιός αρχηγός, χωρίς ωστόσο να δώσει κανείς τους την πρέπουσα σημασία, πως εκτός από το διαδίκτυο που ξέρουμε όλοι, υπάρχει παράλληλα κάτω από αυτό, και το «Σκοτεινό Διαδίκτυο». Εκεί, με τη βοήθεια κάποιου ειδικού λογισμικού, συναγελάζονται χωρίς να προδίδεται η ταυτότητά τους, αρρωστημένοι και διεστραμμένοι άνθρωποι που διακινούν παιδική πορνογραφία και ικανοποιούν κάθε άλλου είδους ανώμαλες επιθυμίες. Εκεί, όποιος θέλει, μπορεί να αγοράσει ναρκωτικά και να προμηθευτεί περίστροφα από πεντακόσια δολάρια και πολεμικά όπλα από ένα χιλιάρικο. Εκεί βρίσκεται ο χώρος που επιδίδονται κάποιες περίεργες εταιρείες και ΜΚΟ, στο να ανεβάζουν και να κατεβάζουν κυβερνήσεις, να αλλοιώνουν τα εκλογικά αποτελέσματα. Εκεί, τους είχε διαφωτίσει με νόημα ο τέως, μπορεί κάποιος επιχειρηματίας ή πολιτικός να κρύψει χρήματα, χωρίς να εντοπίζεται από τους μηχανισμούς δίωξης του οικονομικού εγκλήματος!

Ο πρώην υπουργός κοίταξε ασυναίσθητα προς την υδατογραφία του Ιωσήφ που έστεκε αγέρωχος στον απέναντι τοίχο. Το άγριο βλέμμα του τον ανατρίχιασε, με τον τρόπο που μόνο το βλέμμα του Στάλιν σε έκανε να ανατριχιάζεις.  

Τους είχε προειδοποιήσει έμμεσα ο τότε αρχηγός, που μάθαινε πολύ σπουδαία πράγματα στα ταξίδια που έκανε στην Κούβα, στη Βενεζουέλα, στα λόμπυ, στο City of London και στους Rothschild και L’Oreal των Παρισίων, πως η ιδεολογία τους είναι πια ξεπερασμένη και πως το κόμμα έπρεπε να μεταλλαχθεί, να πετάξει από πάνω του την σοσιαλιστική ντροπή και την ρετσινιά του ξεπεσμένου υπαρκτού κομουνισμού, που τώρα πια είναι ανύπαρκτος σε όλες τις προοδευμένες κοινωνίες του ελεύθερου Δυτικού κόσμου.

Ο πρώην υπουργός κοίταξε ασυναίσθητα προς την ξεθωριασμένη αφίσα του Τσε. Του φάνηκε απογοητευμένος, με τρόπο που ποτέ κανένας ήρωας των νεανικών του χρόνων δεν ήξερε να απογοητεύεται.   

Και για να το πετύχουν αυτό, θυμήθηκε πως επέμενε ο τότε αρχηγός του, το κόμμα χρειαζόταν έναν νέο αρχηγό! Να είναι αυτοδημιούργητος, πλούσιος, όμορφος, αρρενωπός, καλογυμνασμένος που όμως να αγαπάει - στ’ αλήθεια και όχι στα ψέματα όπως εμείς - τα ασθενή φύλα και να παρουσιάζεται προστάτης των αδύναμων και του περιθωρίου! Να έχει απαραιτήτως εκπαιδευτεί στις ΗΠΑ σύμφωνα με τα αμερικανικά πρότυπα, και να έχει υιοθετήσει συμπεριφορές, στάσεις και αξίες του αμερικανικού πολιτισμού, ώστε να είναι σε θέση να υποστηρίζει αποτελεσματικά τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή!   

Ο πρώην υπουργός κοίταξε ασυναίσθητα προς την ξεθωριασμένη αφίσα του Τσε. Εκείνη όμως είχε πέσει στο πάτωμα και την μασουλούσε ο σκύλος του πρώην υπουργού, με τον τρόπο που μόνο ο σκύλος ενός πρώην υπουργού ξέρει να μασουλάει!

Ο Πρώην υπουργός, παρά το ασήκωτο από τα παραπανήσια κιλά κορμί του, πετάχτηκε σαν ελατήριο από την πολυθρόνα του. Άρπαξε από το γραφείο του το συνδεδεμένο με το ίντερνετ δωρεάν λάπτοπ που του είχε παραχωρήσει η πατρίδα, το πέταξε με λύσσα στο πάτωμα και άρχισε να το ποδοπατάει με τον τρόπο που μόνο ένας πρώην υπουργός ξέρει να ποδοπατάει την εξουσία και τα οφίτσια που του προσφέρει ανοήτως η πατρίδα!   

 Γιάννης Β. Δεβελέγκας

 ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν κείμενο, είναι προϊόν μυθοπλασίας και οπωσδήποτε δεν αναφέρεται σε χώρα πολιτισμένη, αξιοπρεπή και ανεξάρτητη. Τυχόν ομοιότητες με πρόσωπα και καταστάσεις, αν υπάρχουν, είναι τελείως συμπτωματικές, με τον τρόπο που μόνο σε μια τέτοια χώρα θα μπορούσαν να είναι.