Πολύ με προβλημάτισε αυτό που μου συνέβη τις προάλλες νυχτιάτικα, χωρίς προφανή λόγο και αιτία. Να πάρω δηλαδή ανεξήγητα τους πλακόστρωτους δρόμους της κάτω πόλης με κατεύθυνση προς το άγνωστο! Μυστήρια πράματα!
Όλα άρχισαν την ώρα
που είχα βυθιστεί στον γωνιακό καναπέ του σαλονιού μου και είχα συμβιβαστεί με
τη μιζέρια του τηλεοπτικού προγράμματος. Σαν κάτι το απόκοσμο να με ταρακούνησε
εκείνη τι στιγμή. Σηκώθηκα ασυναίσθητα, έριξα κάτι στην πλάτη, βγήκα από το
σπίτι, και χωρίς καλά - καλά να το συνειδητοποιήσω βρέθηκα να στέκομαι όρθιος στο
ξέφωτο του πάρκου Κατσάρη, από την πίσω μεριά του κάστρου της πόλης, προς την παλιά
ιχθυόσκαλα.
Το
παγωμένο αεράκι που κατέβαινε από το απέναντι βουνό και έσμιγε με την υγρασία της
λίμνης στο ξέφωτο του πάρκου, με επανέφερε στην πραγματικότητα! «Α, μπα, δε λέει,
θα πουντιάσω, σκέφτηκα. Καλύτερα να γυρίσω στο σπίτι».
Και τότε, συνέβη το
αναπάντεχο! Με έλουσε μια δέσμη ολόλευκου φωτός, κάτι σαν εκείνο που
περιγράφουν όσοι βίωσαν τη μεταθανάτια εμπειρία! Στην αρχή υπέθεσα πως η λάμψη ερχόταν είτε από τα παρακείμενα μπαράκια που εκείνη την ώρα ήταν ασφυκτικά γεμάτα με
φοιτητές, είτε από κάποιο αυτοκίνητο με αρρύθμιστους προβολείς που προσπαθούσε να
παρκάρει. Σύντομα όμως αντιλήφθηκα πως δεν συνέβαινε ούτε το ένα ούτε το άλλο! Καθώς
σήκωσα το βλέμμα προς τα πάνω, διαπίστωσα πως βρισκόμουν στη μέση μιας
κατακόρυφης φωτεινής στήλης που συνέδεε το έδαφος με έναν τεράστιο ιπτάμενο
δίσκο! Ανατρίχιασα! «Πού να το πεις και ποιος να σε πιστέψει», αναρωτήθηκα! Με
έλουσε κρύος ιδρώτας. Τέτοια λαχτάρα δεν είχα ξαναματανοιώσει ποτέ! Κοκάλωσα!
Σιγά
– σιγά όμως, άρχισε να με κυριεύει μια ηδονική ζεστασιά και να υπερίπταμαι
χωρίς να μπορώ να προβάλω την παραμικρή αντίσταση! Κάποια δύναμη με τραβούσε
προς το αγνώστου ταυτότητος ιπτάμενο αντικείμενο που περιστοιχίζονταν από
πολύχρωμα λαμπάκια, σαν εκείνα τα κινέζικα που βάζουμε στα δένδρα και στα
μπαλκόνια τα Χριστούγεννα! Έχασα τις αισθήσεις μου…
Όταν
συνήλθα, άγνωστο πόση ώρα μετά, καθόμουν σε ένα οβάλ γραφείο ίδιο με του
προέδρου των ΗΠΑ και αντίκρυ μου στο ίδιο γραφείο, κάθονταν ο ένας δίπλα στον
άλλον, τρεις σκοτεινές φιγούρες! Τρία σκιάχτρα!
-
Μη
κοιτάς πώς καταντήσαμε τώρα, είπε το σκιάχτρο που κάθονταν στη μέση. Πριν μερικά
χρόνια ήμασταν κι εμείς ανθρώπινα όντα σαν κι εσάς. Ζούσαμε ήσυχα χωρίς
πολέμους σε έναν πανέμορφο πλανήτη ακριβώς σαν τον δικό σας. Κάποια στιγμή
όμως, η παγκόσμια διακυβέρνηση του πλανήτη μας, υποκύπτοντας σε μεγάλα
οικονομικά συμφέροντα, αποφάσισε πως το μεθάνιο που ρεύονται και πέρδονται οι
αγελάδες, δημιουργεί κλιματική αλλαγή που αργότερα βαφτίστηκε κλιματική
κρίση. Και σαν να μην έφτανε αυτό, δημιουργήθηκε και υπουργείο κλιματικής
κρίσης, με υπουργό, υφυπουργό, αναπληρωτή υπουργό και καμιά διακοσαριά
παρατρεχάμενους χαραμοφάηδες.
-
Κι
εμείς ταΐζουμε καμιά εξηνταριά από δαύτους και είμαστε μια τόσο δα μικρούλα
χώρα, ψιθύρισα δειλά και κοίταξα τριγύρω μήπως και με κατασκόπευε κανένα πονηρό
αυτί!
Το σκιάχτρο σε άπταιστα
ελληνικά και με αμερικάνικη προφορά, συνέχισε σαν να μην άκουσε όσα είπα…
-
Έτσι
σκοτώσαμε τις αγελάδες και βάλαμε στη διατροφή μας το συνθετικό κρέας, τα
πρωτεϊνούχα άλευρα από αλευροσκώληκες, τριζόνια, σκαθάρια, βρωμούσες, κατσαρίδες
και στρουμπουλές σαρανταποδαρούσες!
-
Αμάν!
Αυτό κάτι μου θυμίζει, ψέλλισα.
-
Επειδή
όμως κάναμε και αλόγιστη χρήση σε καταραμένους υδρογονάνθρακες που αφενός
επιταχύνουν επικίνδυνα την αύξηση των συντελεστών της εντροπίας και της
ενθαλπίας και αφετέρου γιγαντώνουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, στήσαμε ως
αντίδοτο παντού ανεμογεννήτριες.
-
Μήπως
ήρθατε από την Εύβοια και μου κάνετε πλάκα; Ρώτησα χαζά.
-
Την
Εύβοια την έχουν κουτουπώσει άλλοι, και ειδικά τώρα που κάηκε έγινε περιζήτητη νύφη…
Εμείς όμως ήρθαμε από τον πλανήτη Μαδιάμ που βρίσκεται κατεστραμμένος σε έναν
πολύ μακρινό Γαλαξία, είπε το σκιάχτρο σοβαρά.
-
Δηλαδή
τον κάνατε «Γης Μαδιάμ», πέταξα την εξυπνάδα μου!
Το σκιάχτρο κοίταξε τα άλλα δύο σκιάχτρα
δίπλα του! Εκείνα ένευσαν, σαν να του έλεγαν: «Μη του δίνεις και πολύ σημασία…».
-
Οι
ολιγάρχες του πλανήτη μας όμως, συνέχισε απτόητο το σκιάχτρο με γερμανική αυτή
τη φορά προφορά, έπεισαν τους υπουργούς της παγκόσμιας διακυβέρνησης - με τον
τρόπο που μόνο οι ολιγάρχες ξέρουν να πείθουν υπουργούς - να συγκροτήσουν
εικοσιοκτώ επιτροπές με μέλη επιρρεπή στο
λάδωμα, ώστε λόγω μεγάλης διάρκειας έκδοσης των αποφάσεων και του τεράστιου
κόστους του λαδιού, να αποκλείονται από αυτή τη χρηματοδοτούμενη επένδυση οι
κοινοί θνητοί και μόνο οι πέντε - δέκα ολιγάρχες να καπελώνουν εύκολα και
αποκλειστικά τις άδειες των αιολικών πάρκων. Και μάλιστα σε περιοχές που τις είχαν εξασφαλίσει εκ των προτέρων μπιρ παρά και με σκανδαλωδώς ευνοϊκές για αυτούς δικαστικές
αποφάσεις!
-
Μετά
τους άνοιξε η όρεξη, συνέχισε το σκιάχτρο, και βάλλανε ανεμογεννήτριες παντού,
ακόμη και σε πλαγιές που στόλιζαν παρθένα δάση πριν καούνε. Με εντολή των
ολιγαρχών, θεσπίστηκαν νόμοι που έτρεφαν τη λαιμαργία τους. Απέκτησαν το μονοπώλιο
της αιολικής ενέργειας, με αποτέλεσμα από αυτή τους την απληστία, να γίνει ο πλανήτης μας Γης Μαδιάμ όπως
σωστά παρατήρησες κι εσύ ανθρωπάκο…
-
Δεν
ξέρω τι κάνατε εσείς στον πλανήτη σας, ξεσπάθωσα, αλλά εμείς, με ευαισθησία
προς το περιβάλλον, αντιστεκόμαστε σθεναρά!
-
Και
στον δικό μας πλανήτη υπήρξαν μερικοί ευαίσθητοι αφελείς που ακολούθησαν τις
ελεγχόμενες και στοχευμένες από τα συμφέροντα διαμαρτυρίες, κάγχασε με αγένεια
το σκιάχτρο! Στο τέλος όμως επικρατεί παντού και πάντα η ασυδοσία των δυνατών.
Όπως λέτε κι εσείς: «Όποιος έχει μαχαίρι, τρώει πεπόνι». Δεν έχεις αναρωτηθεί ανόητε Γήινε, γιατί αποκρύπτονται επιμελώς τα συμπεράσματα
από την εικοσαετή και πλέον χρήση των ανεμογεννητριών που είναι φυτεμένες στα βουνά και στα νησιά σας;
-
Βρε
παιδιά, γιατί με κουβαλήσατε νυχτιάτικα σ’ αυτό το άθλιο διαστημόπλοιο και μου
τσακίζετε τα νεύρα με τα δικά σας προβλήματα; Όρθωσα το ανάστημα και τη φωνή
μου εκνευρισμένος!
-
Γιατί
κοιμάσαι με τα μάτια ανοιχτά μπροστά στην τηλεόραση, με επανέφερε στην
πραγματικότητα η φωνή της γυναίκας μου. Φόρεσε χριστιανέ μου τις πιτζάμες σου
και πήγαινε μέσα να κοιμηθείς σαν άνθρωπος!
Υπάκουσα!
