Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018

ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΛΥΠΗΣΗ Ο ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ



                Η πρόσφατη είδηση πως η Ελλάδα εξακολουθεί να κατέχει την πρωτιά σε πνιγμούς στις παραλίες κατά την καλοκαιρινή περίοδο, δεν θεωρήθηκε εντυπωσιακή! Έτσι, πέρασε ως δευτερεύουσα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, με τη μορφή κάποιων πρόχειρων και ολιγόλεπτων ρεπορτάζ.
Ως ένα σημείο αυτό θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί φυσιολογικό, αφού η ίδια ακριβώς είδηση, επαναλαμβάνεται ανελλιπώς κάθε χρόνο αυτή την εποχή. Ωστόσο, από άποψη τραγικότητας είναι αναμφισβήτητα κορυφαία, αν αναλογιστεί κανείς πως από τα τετρακόσια άτομα που χάνονται περίπου κάθε καλοκαίρι από πνιγμό στη θάλασσα, τα τριανταπέντε τουλάχιστον είναι  παιδιά και έφηβοι. Συνολικά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, ο αριθμός των πνιγμών ξεπέρασε κατά πολύ τις δέκα χιλιάδες. Χάθηκε μια ολόκληρη πόλη!
                Η ευθύνη που φέρει η πολιτεία είναι τεράστια. Ουδέποτε το υπουργείο παιδείας, έλαβε στα σοβαρά υπόψη του το ζήτημα. Ποτέ στα εκπαιδευτικά προγράμματα του Δημόσιου Σχολείου δεν συμπεριλήφθηκε συστηματικά η εκμάθηση της κολύμβησης, έστω στα υπάρχοντα κολυμβητήρια, παρότι είμαστε μια χώρα «ναυτική», με 13.676 χιλιόμετρα ακτογραμμής και με καταγεγραμμένους τους περισσότερους πνιγμούς  στα πρώτα δεκαπέντε μέτρα από τις ακτές!
Ακόμη πιο τραγικό είναι το γεγονός, ότι δεν αξιοποιούνται και οι παραλίες το καλοκαίρι. Εδώ φέρουν την ευθύνη οι τοπικές αρχές που αδιαφορούν. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις, δείχνουν να είναι εγκλωβισμένες ανάμεσα σε οργανωμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και κοντόφθαλμες μικροπολιτικές αντιλήψεις! Όπως συνέβη στην ιστορία που ακολουθεί:
Πριν κάποια χρόνια, υπήρχε μια μικρή πανέμορφη παραλία - που θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε μέσα στην ελληνική επικράτεια - η οποία αν και σχετικά απόμερη, ήταν εύκολα προσβάσιμη. Κάθε καλοκαίρι τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο την χρησιμοποιούσαν διάφορες Μονάδες του στρατού, για να εφαρμόσουν εκεί τα θερινά προγράμματα εκπαιδεύσεως των οπλιτών, στα οποία πλέον των άλλων, διδάσκονταν από κατάλληλους εκπαιδευτές, το μαθήματα εκμάθησης των βασικών κανόνων κολύμβησης. Κι αυτό γιατί, ένας σοβαρός αριθμός στρατιωτών -ακόμα και αυτοί που ισχυρίζονταν πως «ήξεραν μπάνιο» - τους αγνοούσε παντελώς!  
Τα οργανωμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, που ως γνωστόν βλέπουν πολύ μακριά, είχαν αντιληφθεί πως με τις αλλεπάλληλες μειώσεις της θητείας και την υπογεννητικότητα που μάστιζε τη χώρα, μία των ημερών ο στρατός θα εγκατέλειπε αυτόν τον υπέροχο χώρο, λόγω λειψανδρίας. Έτσι λοιπόν, είχαν καταστρώσει τα σχέδιά τους για την εκμετάλλευσή του, είχαν «πλησιάσει» τους κατάλληλους ανθρώπους που κατείχαν τις κατάλληλες θέσεις, και καιροφυλακτούσαν για να αρπάξουν από τα μαλλιά την ευκαιρία.  
Εκείνο το καλοκαίρι, θα ήταν όπως έδειχναν τα πράγματα, το τελευταίο που θα έκανε εκεί την παρουσία του το «χακί»! Αποφάσισε λοιπόν η Δημοτική Αρχή, να στείλει τον αρμόδιο αντιδήμαρχο να έρθει σε επαφή με τον υπεύθυνο συνταγματάρχη και να καθοριστούν επί τόπου, οι λεπτομέρειες της παράδοσης του χώρου και των υπαρχουσών εγκαταστάσεων! Η βασική αποστολή του αντιδημάρχου, ήταν, αφενός να βολιδοσκοπήσει την κατάσταση και τις προθέσεις του στρατού, και αφετέρου, να πείσει τους… σχολιαστικούς και … γραφειοκράτες στρατιωτικούς, να κατεδαφίσουν από μόνοι τους, τις κτιριακές υποδομές (Μαγειρεία, υπόστεγο εστιατορίων, τουαλέτες - λουτρά κ.λ.π.) ώστε να μην τις χρεωθεί ο δήμος και στη συνέχεια να μην μπορεί να τις… ξεφορτωθεί!
Η παρουσία του αντιδημάρχου στην παραλία, θα έπρεπε να γίνει με μεγάλη μυστικότητα, ώστε να μην τον πάρουν είδηση οι ενοχλητικοί συμπολίτες τους, που πρότειναν σε αυτόν τον καλά οργανωμένο χώρο, αντί για ιδιωτικά κάμπινγκ ή ξαπλώστρες όπως ήθελε ο δήμαρχος, να λειτουργήσουν παιδικές δημοτικές κατασκηνώσεις.  
  Κυριακή πρωί λοιπόν, την ώρα της εκκλησίας, θα ήταν ότι έπρεπε! Το σκάφος του λιμενικού που μετέφερε τον αρμόδιο αντιδήμαρχο, έδεσε μετά από μια ολιγόλεπτη διαδρομή στην μικρή ξύλινη προβλήτα του κέντρου θαλάσσιας εκπαίδευσης. Εκεί τον περίμεναν, ο υπεύθυνος συνταγματάρχης, ένας λοχαγός με τα τοπογραφικά σχέδια, ένα πτυσσόμενο τραπέζι με τέσσερις καρέκλες εκστρατείας και ένας φανταράκος που παρίστανε τον καφετζή, αντικαθιστώντας τον κανονικό κυλικειάρχη που έλλειπε για το Σαββατοκύριακο.
-Ωραία παραλία αυτή εδώ, βιάστηκε να πει ο αντιδήμαρχος μόλις θρονιάστηκε! Είμαι σίγουρος πως η στρατιωτική υπηρεσία, θα κάνει από εδώ, μια «καθαρή έξοδο»!
-Καθαρή και ξάστερη, του αντιγύρισε ο συνταγματάρχης που δεν έπιασε το υπονοούμενο του αντιδημάρχου. Θα σας παραδώσουμε τις εγκαταστάσεις σε άριστη κατάσταση με επιτροπές και με πρωτόκολλα, όπως προβλέπεται!
-Δεν εννοούσα… αυτό, είπε ανήσυχος ο αντιδήμαρχος! Ο σεβασμός στο περιβάλλον βλέπετε… δηλαδή θέλω να πω… η αποκατάσταση… αυτές οι εγκαταστάσεις μήπως θα έπρεπε να γκρεμιστούν από εσάς…
-Τι θα πάρετε παρακαλώ; Τους διέκοψε η φωνή του φανταράκου που παρίστανε τον καφετζή!
-Έναν ελληνικό σκέτο γιατί έχω ανεβασμένο το ζάχαρο, παρήγγειλε ο αντιδήμαρχος!  
Η μέρα ήταν καταπληκτική! Η θάλασσα, καθώς ήταν πεντακάθαρη εκείνη την ώρα, πρόβαλε τον αμμώδη βυθό της πάνω στο παιγνιδιάρικο κυματάκι, που αστραποβολούσε σκορπώντας πότε δεξιά και πότε ζερβά τις ζωογόνες ηλιαχτίδες!
«Μωρέ τούτοι εδώ οι καραβανάδες, βάλθηκαν να με σκάσουν», σκέφτηκε ο αντιδήμαρχος και ξαμόλησε ένα πλατύ χαμόγελο, που μετά από τόσα χρόνια στην πολιτική, ούτε ο ίδιος πλέον αναγνώριζε, πότε ήτανε αληθινό και πότε ψεύτικο!
Δεν πρόλαβε ωστόσο να αναπτύξει τα επιχειρήματά του, καθώς, με την άκρη του ματιού του, έπιασε την κοσμοσυρροή έξω από την πύλη του καταυλισμού! Έχασε αμέσως το χρώμα του ο αρμόδιος αντιδήμαρχος! Πάνιασε! «Δεν είναι δυνατόν, κάποιος τους ειδοποίησε αυτούς» σκέφτηκε φωναχτά, αδιαφορώντας που τον ακούγανε οι άλλοι. «Αυτό είναι καραμπινάτη προβοκάτσια της αντιπολίτευσης. Είναι παγίδα»!
-Ήρθαν τα καφεδάκια σας! Διέκοψε και πάλι ο φανταράκος και περίμενε με ενδιαφέρον να πιει την πρώτη του γουλιά ο αντιδήμαρχος!
-Φτού, που να πάρει η οργή! Ακούστηκε να λέει τότε εκείνος! Βαλθήκατε να με σκοτώσετε; Ο καφές έχει ζάχαρη. Καλύτερο τρόπο από αυτόν συνταγματάρχη, δεν θα βρίσκατε για να με διώξετε!
Αυτές ήταν οι τελευταίες κουβέντες του αρμόδιου αντιδημάρχου, πριν πηδήξει σαν αίλουρος πάνω στο σκάφος του λιμενικού και γίνει καπνός. Ζητώντας ο αφιλότιμος από πάνω και τα ρέστα!
  -Μα τι έπαθε αυτός έτσι στα ξαφνικά; Αναρωτήθηκε ο συνταγματάρχης! Έκανε σαν τρελός μόλις αντίκρισε τους γονείς των οπλιτών στην πύλη, που ήρθανε να δούνε τα παλληκάρια τους στο επισκεπτήριο!
-Προφανώς θα νόμισε πως ήταν ντόπιοι διαδηλωτές, διευκρίνισε ο λοχαγός που ήτανε απ’ την περιοχή! Ο κόσμος θέλει να κάνει αυτόν το χώρο παιδικές κατασκηνώσεις, αλλά η δημοτική αρχή, απ’ ότι φαίνεται, ενδιαφέρεται περισσότερο για την… αποκατάσταση του περιβάλλοντος και την… πράσινη ανάπτυξη!
-Εγώ κύριε συνταγματάρχη μου, δεν ήθελα να πικραθεί ο αντιδήμαρχος, γι αυτό του έβαλα και λίγη ζάχαρη στον καφέ, δικαιολογήθηκε τρεμάμενος ο φαναταράκος! Τον λυπήθηκα τον κακομοίρη!
-Μη φοβάσαι βρε μικρέ και δεν πρόκειται να σε τιμωρήσω, αν και τα έκανες σαλάτα! Εξάλλου, όλοι εδώ πέρα συμφωνούμε, πως … είναι για λύπηση ο κακομοίρης!

Γιάννης Β. Δεβελέγκας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου