ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟΥ

 

                Ο φυσικός θάνατος του τέως βασιλέως των Ελλήνων Κωνσταντίνου και τα επικριτικά - επιτιμητικά σχόλια που ακολούθησαν το γεγονός, από τους πάσης φύσεως κατέχοντες την αποκλειστικότητα της γνώσης και της ορθής γνώμης Ελλήνων του ανύπαρκτου βιογραφικού, έφεραν στο μυαλό μου ένα περιστατικό που εξελίχθηκε πριν αρκετά χρόνια στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.
           Ένα περιστατικό που ποτέ δεν θα απασχολήσει την πολιτική ιστορία του τόπου και που ελάχιστοι από τους παρευρισκόμενους συντελεστές και θεατές εκείνης της παράστασης θα το θυμούνται, καθόσον το έργο του Αριστοφάνη που παιζόταν εκείνο το απόγευμα, ήταν ένας συμβιβασμός των διοργανωτών για να κοπούν εισιτήρια. Να έχουν δηλαδή εισπρακτική επιτυχία, προσελκύοντας το φανατικό κοινό των αστέρων της τηλεόρασης, κάνοντας βέβαια έκπτωση στην αξία του έργου του Αριστοφάνη που σε πολλά σημεία μετατράπηκε από τον σκηνοθέτη σε φαρσοκωμωδία ώστε να καλυφθούν οι υποκριτικές αδυναμίες του πρωταγωνιστή!
           -            Η χυδαιότητα της κίνησης, επικράτησε της ωραιότητας και της δηκτικότητας του αριστοφανικού λόγου, σχολίασε εύστοχα κάποιος θεατής μετά το πέρας της παράστασης!
           -            Προσβολή για τον ιερό χώρο, συμπλήρωσε κάποιος άλλος, μη αποφεύγοντας τη σύγκριση με τις τεράστιες προσωπικότητες του Αλέξη Μινωτή, της Μαρίας Σκούντζου και του Θύμιου Καρακατσάνη που πέρασαν από αυτόν τον χώρο! Ακόμη και του Κώστα Βουτσά, που στις «Σφήκες» είχε δώσει παλιότερα ρεσιτάλ ερμηνείας!
           -            Καλύτερα να αποφεύγονται οι συγκρίσεις, συμπλήρωσε ένας τρίτος που αποχωρούσε με σκυμμένο το κεφάλι.  
           Εκείνο λοιπόν το απόγευμα, λίγα μόλις λεπτά πριν αρχίσει η παράσταση, εμφανίστηκε στην είσοδο ο τέως βασιλέας Κωνσταντίνος συνοδευόμενος από άλλους δύο κυρίους. Ήταν η ώρα που το… θεατρόφιλο τηλεκοινό είχε ήδη κατακλύσει τα διαζώματα του υπαιθρίου θεάτρου, είχε στρογγυλοκαθίσει επάνω στις ιερές πέτρες, σχολίαζε μεγαλοφώνως, τσαλάκωνε με θόρυβο τις συσκευασίες από τα φουντούνια, συνέθλιβε μέσα στις παλάμες του τα αλουμίνια από τα αναψυκτικά πριν τα πετάξει… χαμαί και έσβηνε τα αποτσίγαρα πάνω στις πέτρες που καθόταν κάποτε ο Αισχύλος, ο Ευριπίδης, ο Σοφοκλής και βέβαια ο ίδιος ο Αριστοφάνης!
           Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο αριστοφανικός (τρομάρα του) πρωταγωνιστής, που προφανώς είχε ενημερωθεί σχετικά, εμφανίστηκε αστραπιαία στο κέντρο της σκηνής και δήλωσε προς τους έκπληκτους αρχικά θεατές, πως ο τέως βασιλεύς ήταν ανεπιθύμητος! Λες και του ανήκε το θέατρο και ο χώρος! Ακολούθησαν, ένα άνευ προηγουμένου υβρεολόγιο εκ μέρους του αστέρα την TV κατά της βασιλείας και του τέως βασιλέως προσωπικώς και βέβαια ο συντονισμένος έξαλλος αλαλαγμός του όχλου των επάνω διαζωμάτων. Της κοινώς λεγόμενης γαλαρίας! Ή αλλιώς κερκίδας… «Άρον άρον σταύρωσον αυτόν».
           Κάποιος παραδίπλα έφτυσε και μετά ρεύτηκε με θόρυβο τον αφρό της μπύρας που κατάπινε. Ίσως εδώ να κάνω λάθος και να αδικώ τον άνθρωπο! Μπορεί πρώτα να ρεύτηκε και μετά να έφτυσε! Να με συγχωρήσετε που δεν θυμάμαι τη σειρά! Απολογούμαι!
           -            Τι συμβαίνει; Με ρώτησε απορημένο ένα ζευγάρι ξένων που κάθονταν ακριβώς πίσω μου.  
           -            Τίποτε το σπουδαίο, τους καθησύχασα,  είναι μέρος της παράστασης!
           Δεν δόθηκε συνέχεια!
           Ο εκλιπών, αγνόησε τις ύβρεις και κάθισε στη θέση του αφού πρώτα χαιρέτησε δια νεύματος της κεφαλής τους ελάχιστους στις θέσεις των επισήμων που τον χειροκρότησαν δειλά. Στο τέλος μάλιστα της παράστασης, παραδίδοντας μαθήματα ήθους και μεγαλοψυχίας, σηκώθηκε και χειροκρότησε θερμά ηθοποιούς και σκηνοθέτη που υποκλίνονταν μπροστά στο κοινό τους. 
            Εάν σε αυτό το σημείο κάποιος έχει απορίες και αναρωτιέται γιατί αυτό το περιστατικό έχει το ενδιαφέρον και τη σημειολογία του, θα πρέπει να ρωτήσει κάποιον «ειδικό», εγώ, αδυνατώ να του απαντήσω! Για την ιστορία μόνο θα αναφέρω πως ο εν λόγω δημοφιλής ηθοποιός (ήθος + ποιός) - που σήμερα σύρεται στα δικαστήρια κατηγορούμενος για κακουργηματικές πράξεις σε βάρος συναδέλφων του - επανήλθε τα τελευταία χρόνια στον ιερό χώρο του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου ως πρωταγωνιστής και ως σκηνοθέτης!

 Γιάννης Β. Δεβελέγκας