Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Ο Λόγος του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, Έρχεται από το Παρελθόν, να Διεμβολίσει Σύγχρονους Προβληματισμούς.

       Ούτε βδομάδα δεν πέρασε από την Αναστάσιμη Ακολουθία και η καθημερινότητα επέστρεψε ύπουλα στη ζωή μας, παραγκωνίζοντας μεθοδικά από το νου και την ψυχή μας την κατανυκτική ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδος και τον απόηχο της πασχαλιάτικης γιορτής. Έτσι, το χθεσινό μεσημέρι με βρήκε μετά το φαγητό να κάνω ζάπινγκ στα κανάλια, για να περάσει η ώρα μέχρι τις πέντε, που με περίμενε μια επαγγελματική συνάντηση.

       Την προσοχή μου την τράβηξε μια δημοσιογραφική έρευνα που αφορούσε στη δραματική αύξηση του άγχους και της βίας στους νέους και στα παιδιά, καθώς και στην προσπάθεια των κυβερνήσεων να αναλύσουν και να καταστείλουν το φαινόμενο, που έφτασε στο αποκορύφωμά του, με συμπλοκές νεαρών και τυφλές βομβιστικές και δολοφονικές επιθέσεις σε αθλητικές εκδηλώσεις και σε σχολεία.

       Είναι δυνατόν να λυθεί το πρόβλημα της βίας με μέτρα καταστολής; Αναρωτήθηκα. Τα κράτη, είναι σε θέση να αποτρέψουν τέτοιες πράξεις;

       Όσο καλά οργανωμένες υπηρεσίες κι αν έχουν, όσα τεχνολογικά μέσα και πληροφόρηση κι αν διαθέτουν, πάντα ο δράστης θα έχει την πρωτοβουλία και το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Θα επιλέγει με την ησυχία του τον τόπο, τον χρόνο και τον τρόπο που θα δράσει. Ακόμη κι αν οδηγηθούμε σε συστήματα και μεθόδους, που δεν θα πλησίαζε ούτε η φαντασία του Τζώρτζ  Όργουελ, μονολόγησα, η λύση δεν είναι η καταστολή, αλλά η πρόληψη, ο εντοπισμός και η εξάλειψη των αιτιών που ενθαρρύνουν και οδηγούν τους νέους σε βίαιη συμπεριφορά.

       Χάλασε τελείως η διάθεσή μου κι έτσι άφησα την τηλεόραση να μουρμουρίζει συντονισμένη σε ένα περιφερειακό κανάλι και καταπιάστηκα με τον υπολογιστή που είχε ξεχασθεί αναμμένος στο γραφειάκι του τηλεφώνου.

       Πληκτρολόγησα την ημερομηνία που έγραφε το ημερολόγιο τοίχου δίπλα μου ¨9 Μαΐου¨ και η μηχανή αναζήτησης με παρέπεμψε στο βίντεο με τον επιβατήριο λόγο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου που εκφωνήθηκε στις 9  Μαΐου του 1998, κατά την ενθρόνισή του.

       << Παιδιά μου, χρυσά της Ελλάδος παιδιά.( Έλεγε με φανερή τη συγκίνηση ο Αρχιεπίσκοπος απευθυνόμενος στους νέους). Είσθε το καμάρι του Γένους, η δαφνοστεφανωμένη απαντοχή μας. Όμως σας πονέσαμε πολύ με την υποκρισία μας και σας ευτελίσαμε μέσα σας την έννοια του χρέους. Σας χρεώνουμε τις παρεκτροπές σας, ενώ είμαστε οι ηθικοί αυτουργοί των. Σας στερήσαμε την αγάπη, σας αφήσαμε έρμαιους στα κύματα του κατακλυσμού της Βαβυλώνας. Σας αναγκάσαμε να ζείτε σ' ένα κόσμο απάνθρωπο, ανηλεή και ανοικτίρμονα. Σας υποδείξαμε να ακολουθήσετε δρόμους, πού εμείς δεν βαδίζαμε. Σας αφαιρέσαμε την πίστη και την ελπίδα. Γκρεμίσαμε από μέσα σας κάθε ιδανικό. Κι όμως λέμε ότι σας αγαπάμε. Σεις, με την οξύνοιά σας καταλάβατε την ασυνέπειά μας. Και μας εγκαταλείψατε και δεν μας εμπιστεύεστε πια, δεν θέλετε να ζήσετε στον κόσμο πού εμείς σας ετοιμάσαμε και στραφήκατε στην αναζήτηση της χίμαιρας μέσ' απ' τα ναρκωτικά, στην επιβεβαίωσή σας μέσα από τη βία»
Και συνεχίζει:

       << Παιδιά μου, αυτός πού σας ομιλεί αυτή τη στιγμή, παίρνει πάνω του την ευθύνη για τις απέναντί σας αμαρτίες όλης της γενιάς του, και σας ζητά ταπεινά συγγνώμη. Θέλει όμως ταυτόχρονα να σας πει, πώς καμιά αμαρτία δική μας και καμιά αστοχία δική σας δεν μπορεί να σας κλείσει το δρόμο προς την καταξίωση. Τα αδιέξοδα πλήθυναν. Τώρα η αδυσώπητη ανάγκη σας καλεί σε απόφαση. "Όταν αλύπητη βαριά ξεσπά η ανάγκη και προστάζει, ανάξιος είναι όποιος διστάζει" (Λέει ο εθνικός μας ποιητής). Υπάρχει ένας χώρος πού δεν θα σας προδώσει ποτέ. Είναι ο χώρος της Εκκλησίας. Ελάτε σ' αυτόν, ελάτε στην πίστη, ελάτε στο Χριστό. Ψάξτε να βρείτε ανάμεσα στη γενιά των πατέρων σας τους άξιους, τους ατίμητους, τους σεβάσμιους, τους ικανούς, γιατί υπάρχουν. Θα βρείτε κοντά μας, θα βρείτε κοντά τους, ό,τι έχετε από χρόνια τώρα στερηθεί. Και μαζί την αληθινή ελευθερία, την αληθινή δικαιοσύνη, την αληθινή αλήθεια. Ο Αναστάς Χριστός, παιδιά μου, να είναι πάντα μαζί σας>>.    

        Ακούγοντας λέξη προς λέξη τον ρηξικέλευθο και συγκλονιστικό αυτό λόγο, που εκφωνήθηκε πριν δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, έμεινα άφωνος από έκπληξη κι από συγκίνηση, κατανοώντας, στο βαθμό που το επιτρέπει η μικρότητά μου, τη διάσταση, τη διαχρονικότητα, και το μεγαλείο των λόγων του μεγάλου αυτού ηγέτη, που έρχονται από το παρελθόν σαν αιχμηρό δόρυ, να διεμβολίσουν  με σαφήνεια και διορατικότητα τους σύγχρονους προβληματισμούς για την εξάπλωση της νεανικής βίας.

       Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω, ψιθύρισα.


ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ (11 Μαΐου 2013)
Γιάννης Β. Δεβελέγκας




ΥΓ: Το σχετικό βίντεο με το αφιέρωμα στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και το πιο πάνω απόσπασμα του λόγου του, θα το βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση  http://xristodoulos.antibaro.gr/ .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου