Πέμπτη 2 Απριλίου 2015

ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ


            Λυπήθηκα τις προάλλες εκείνα τα σοβαρά και αξιόλογα στελέχη των κομμάτων που πειθαρχώντας κομματικά, βρέθηκαν στη δύσκολη θέση να παρακολουθούν σιωπηλά και να ανέχονται την κάκιστη, για μια ακόμα φορά, εικόνα που παρουσίασε το κοινοβούλιο κατά τη συζήτηση(;) για τα προτεινόμενα μέτρα και τη διαπραγματευτική στρατηγική της κυβέρνησης προς τους δανειστές.
Ωστόσο, η μεν κυβέρνηση απέφυγε να παρουσιάσει τα προς συζήτηση μέτρα, αποδεικνύοντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο ότι προκάλεσε τη συνεδρίαση για λόγους  καθαρά μικροπολιτικής σκοπιμότητας, η δε αξιωματική αντιπολίτευση ευρισκόμενη σε στάση αναμονής, επιβεβαιώνει όσους ισχυρίζονται ότι δεν είναι διατεθειμένη να αλλάξει πλεύση και να αναλάβει πρωτοβουλίες, με αποτέλεσμα την  περεταίρω συρρίκνωσή της. Κι αυτό γιατί είτε σε μια σχετική επιτυχία των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους δανειστές, είτε σε μια αποτυχία που θα επέφερε ρήξη, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα έχει απώλειες. Στη μεν πρώτη περίπτωση διότι θα χρεωθεί την ολοκληρωτική αποτυχία των δικών της επιλογών, ενώ και στη δεύτερη θα χρεωθεί ένα μεγάλο ποσοστό της αποτυχίας των διαπραγματεύσεων, ίσως και το μεγαλύτερο, καθότι δεν κατόρθωσε να πείσει μια μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος, ότι κυβέρνησε τα δυόμιση προηγούμενα χρόνια αποτελεσματικά. 
Οι διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές προσεγγίσεις των προβλημάτων που προξένησε η κρίση, είναι απολύτως φυσιολογικές και επιθυμητές.  Όταν όμως η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, οφείλουν όλοι οι κατέχοντες την εξουσία να απομακρύνονται από τις προσωπικές εγωιστικές φιλοδοξίες τους και τα στενά κομματικά συμφέροντα και να συνεργάζονται εποικοδομητικά για το καλό της πατρίδας και μόνον. Σε αυτόν όμως τον τομέα οι πολιτικοί μας, δεν θα έλεγα ότι διακρίνονται για τις επιδόσεις τους!
 Παρακολουθώντας τις αγορεύσεις των αρχηγών των κομμάτων και τις παρεμβάσεις της προέδρου της Βουλής, έκανα αθέλητα τη σύγκριση με παλαιότερες εποχές και ομολογώ πως δεν αισθάνθηκα ιδιαίτερα αισιόδοξος για το αύριο αυτού του τόπου. Απουσιάζουν σήμερα από το κοινοβούλιο (ή δεν τους δίδεται η ευκαιρία να αναδειχθούν) εκείνες οι προσωπικότητες που θα παραδειγμάτιζαν με το ήθος, το ύφος και το πολιτικό τους ανάστημα, τους υπόλοιπους. Είναι καταφανές το τεράστιο κενό που άφησαν πίσω τους άνδρες του επιπέδου του Ευαγγέλου Αβέρωφ Τοσίτσα.
Ο σπουδαίος αυτός ευπατρίδης Έλληνας πολιτικός και συγγραφέας, καθοδηγούσε στην εποχή του τους νεότερους πολιτικούς, με τις ομιλίες του, τη στάση, τη συμπεριφορά και το συγγραφικό του έργο. Πλέον των άλλων, τους δίδασκε πώς να εκτιμούν σωστά τις καταστάσεις, ώστε να διαχειρίζονται τις κρίσεις με επιτυχία, να προηγούνται πάντα των εξελίξεων και να αποφεύγουν τις κοντόφθαλμες και μη ρεαλιστικές επιλογές.
Κορυφαίο παράδειγμα πάνω σε αυτόν τον τομέα, αποτελεί το μνημειώδες έργο του «Φωτιά και Τσεκούρι», το οποίο θα έπρεπε σήμερα να το έχουν σαν υπόδειγμα όλοι οι νέοι πολιτικοί. Ένα καταπληκτικό βιβλίο που βραβεύτηκε με το χρυσό μετάλλιο της γαλλικής ακαδημίας και που ανάγκασε ακόμη και τον στρατιωτικό ηγέτη των κομμουνιστών Μάρκο Βαφειάδη, να το χαρακτηρίσει ως το αντικειμενικότερο βιβλίο που έχει γραφεί για την περίοδο του εμφυλίου πολέμου. Οι γεωπολιτικές αναλύσεις και ο προσδιορισμός του ρόλου των ξένων δυνάμεων και των ομόρων κρατών, προηγούνται σε κάθε κεφάλαιο του βιβλίου αυτού, ώστε να ερμηνεύονται σωστά οι ρίζες και οι μελλοντικές προεκτάσεις των γεγονότων που εξιστορούνται στη συνέχεια. Κατ αυτόν τον τρόπο, επιβεβαιώνεται η επισήμανση του συγγραφέα ότι «Η πάλη ήταν τοπική, το παιχνίδι παγκόσμιο» και ταυτόχρονα δίδεται η ευκαιρία στον καλοπροαίρετο και αντικειμενικό αναγνώστης να αντιληφθεί τις πραγματικές αιτίες που προκάλεσαν τα γεγονότα. Αυτός είναι και ο ασφαλέστερος τρόπος προσέγγισης των σημερινών προβλημάτων που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι εκάστοτε κυβερνώντες.
Ας ελπίσουμε ότι η κρίση θα γεννήσει πολιτικούς αυτού του επιπέδου, που θα κατορθώσουν να αναβαθμίσουν το κοινοβούλιο και θα πάρουν τις τύχες του λαού στα χέρια τους.
Και βέβαια εμείς, ο λαός, δεν είμαστε άμοιροι της τύχης μας. Πληρώνουμε τα λάθη των δικών μας επιλογών που βασίστηκαν στο στενό προσωπικό μας συμφέρον και στην αδιαφορία μας προς το καλό του κοινωνικού συνόλου. Αλλά δυστυχώς αυτή είναι η κουλτούρα μας. Κι αυτό, γιατί κανείς δεν ενδιαφέρθηκε πραγματικά να εκπονήσει έναν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της εθνικής μας παιδείας. Από μόνος του ο λαός δεν μπορεί να αλλάξει την κοινωνική του συμπεριφορά. Κάποιος πρέπει να τον καθοδηγήσει, να τον μάθει να αντιλαμβάνεται και να βλέπει καθαρά την πραγματικότητα.  
Δεν θα ξεχάσω πόσο άβολα αισθάνθηκα, όταν πριν από μερικά χρόνια επισκέφτηκα στο Παρίσι το μουσείο τέχνης του Λούβρου και βρέθηκα ξάφνου να κοιτάζω από πολύ κοντά έναν τεραστίων διαστάσεων αριστουργηματικό πίνακα ζωγραφικής. Ήταν τόσο μικρή η απόσταση που παρατηρούσα τον πίνακα, που ήταν αδύνατον χαμένος μες στις λεπτομέρειες και τα χιλιάδες χρώματα, να ξεχωρίσω τις μορφές και το περιεχόμενό του. Φαίνεται πως θα είχα πάρει και το ύφος του επαρχιώτη στην ομόνοια, γιατί μια ηλικιωμένη κυρία μειδιώντας ευγενικά, με παρότρυνε να κάνω αρκετά βήματα προς τα πίσω και να απομακρυνθώ από τον πίνακα που κάλυπτε όλον τον πανύψηλο τοίχο της αίθουσας. Και ως εκ θαύματος στη θέση που πρώτα τα μάτια μου διέκριναν μόνο ασύνδετες πινελιές, άρχισαν να σχηματίζονται ανθρώπινες μορφές και ένα μαγευτικό τοπίο που όμοιό του σε ομορφιά δεν είχα ξαναδεί. «Ελάτε κι άλλο πίσω», μου είπε η κυρία και την ακολούθησα. Κι όσο απομακρυνόμουν από τον πίνακα, αισθανόμουν σα να γίνομαι κι εγώ ένα με το τοπίο και να βρίσκομαι ανάμεσα στη φύση και τα πρόσωπα που απεικόνιζε.
-            «Το μυστικό είναι να ξέρεις να κοιτάς από την σωστή απόσταση», μου είπε με νόημα η κυρία και χάθηκε στην επόμενη αίθουσα κρατώντας έναν οδηγό με τα εκθέματα στα χέρια της.
Δεν πρόλαβα ούτε να την ευχαριστήσω.

Γιάννης Β. Δεβελέγκας

Πηγή: www.proinoslogos.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου