ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΞΕΧΕΙΛΙΣΟΥΝ ΤΑ ΑΠΟΝΕΡΑ

Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στη λίμνη μας! Είναι ένα φαινόμενο συναρπαστικό, που μόνο η ανθρώπινη παρέμβαση πάνω στη φύση θα μπορούσε να συνθέσει!  

Είναι εικόνες μαγικές, υψηλής αισθητικής απόλαυσης, που σχηματίζονται αναπηδώντας για λίγα μόλις δευτερόλεπτα πάνω στον ανάλαφρο κυματισμό της Παμβώτιδας, για να χαθούν μετά οριστικά και αμετάκλητα πίσω από το πέπλο της λήθης, που απλώνουν με ανένδοτη σκληρότητα οι δείκτες του χρόνου καθώς περιστρέφονται χωρίς σταματημό.

Είναι παραστάσεις και σχήματα ακαθόριστα και ασαφή, που πλάθονται πέρα από τα σύνορα της ανθρώπινης φαντασίας, για να αφήσουν εκδικητικά στους διερχόμενους την παραλίμνια διαδρομή διαβάτες, μια ακόρεστη επιθυμία επανάληψης και ίσως μερικές σταγόνες πίκρας, σε εκείνους που δεν θα προλάβουν να τις κάνουν δικές τους για πάντα, αποθηκεύοντάς τες στις κάρτες των φωτογραφικών τους μηχανών ή στις κάμερες των κινητών τους!    

Είναι μια μοναδική σύνθεση, από λογιών – λογιών ανθρώπινα απορρίμματα, σάπια καλάμια, πολύχρωμα πετρελαιοειδή, γαργαλιστικές σαπουνάδες και κατάλευκα τρίμματα αφρολέξ, ανάκατα με άδεια πακέτα τσιγάρων και λαμπυρίζοντα κουτιά αναψυκτικών πατικωμένα αριστοτεχνικά από το ανθρώπινο χέρι. Και όλα αυτά, άναρχα επιπλέοντα πάνω στο παχύρρευστο πράσινο φόντο που δημιουργεί το πλαγκτόν και το αναδεικνύει στέλνοντας τις ακτίνες του ο καυτός καλοκαιριάτικος ήλιος, απελευθερώνοντας ταυτόχρονα πρωτόγνωρες οσμές που αναδύονται κατά την αποσύνθεση της ύλης και μεθούν ηδονικά τα κύτταρα του νου και τα νήματα της ύπαρξης. 

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να ομολογήσω πως αισθάνθηκα πολύ τυχερός τις προάλλες, όταν μαζί με ένα γκρουπ ξένων επισκεπτών που περίμεναν να πάρουν το καραβάκι της γραμμής για το νησάκι, πέσαμε πάνω στο φαινόμενο!

Άστραψαν τα φλας των μηχανών και βρόντηξαν τα πικρόχολα σχόλια των Βορειοευρωπαίων τουριστών, καθώς αποθανάτιζαν αυτές τις στιγμές που απλόχερα προσέφεραν τα απορρίμματα και τα σάπια καλάμια πάνω στην επιφάνεια της λίμνης, προφανώς γιατί αυτοί είναι μαθημένοι αλλιώς στις ξενέρωτες πατρίδες τους και δεν έχουν την δική μας κουλτούρα των τριών και πλέον χιλιετηρίδων, για να αντιληφθούν τη διαφορά ανάμεσα στο είναι και στο φαίνεσθαι, στο κίβδηλο και στο βαθιά αληθινό!     

Αλήθεια, πόσο υπερήφανοι και ευτυχείς θα πρέπει να αισθάνονται οι αρμόδιοι και κατ΄ επέκταση οι κυρίως υπεύθυνοι για την κατάσταση της λίμνη μας, αντικρίζοντας αυτές τις εικόνες; Πόσο στ΄ αλήθεια καμαρώνουν όταν κυκλοφορούν ανάμεσα στους πολίτες που τους ανέθεσαν τον ρόλο αυτής της διαχείρισης;

Για να είμαι ειλικρινής θα αποτελούσε ασέβεια η οποιαδήποτε δική μου απάντηση ή γνώμη, πάνω σε αυτά τα ερωτήματα! Ίσως θα πρέπει να ερωτηθούν ή μάλλον να αναρωτηθούν οι ίδιοι!

Ανεξάρτητα όμως από αυτό, όλοι οι πολίτες του λεκανοπεδίου και ειδικότερα της πόλης μας, οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ και ένα παρατεταμένο χειροκρότημα, στους φορείς και τα πρόσωπα που έχουν αναλάβει κατά καιρούς τη διαχείριση της λίμνης. Ίσως μάλιστα - καιροί που είναι - θα έπρεπε να κάνουμε έναν μεγάλο έρανο για να μαζέψουμε χρήματα και να τους ανταμείψουμε οικονομικά, αφού θυσίασαν πολλές εργατοώρες εθελοντικά, και ανάλωσαν μεγάλα αποθέματα ευαισθησίας προς το περιβάλλον, επιτυγχάνοντας σχεδόν το ακατόρθωτο!!!

Καλά όμως όλα ως εδώ, αλλά δεν θα πρέπει να εφησυχάζουμε γιατί τον τελευταίο καιρό ελλοχεύει ένας τρομακτικός κίνδυνος. Μια ασύμμετρη απειλή που υπονομεύει ολοκληρωτικά το οικοσύστημα της λίμνης και που οι αρμόδιοι οφείλουν να την αντιμετωπίσουν εν τη γενέσει της, ώστε να αποφευχθεί τάχιστα η επερχόμενη συμφορά, αβρόχοις ποσίν.

Ο τρομακτικός αυτός κίνδυνος προέρχεται από την συσσώρευση - σε ελάχιστα προς το παρόν σημεία – τοξικών ποσοτήτων σαπουνάδας, που προέρχεται από την αλόγιστη χρήση του σαμπουάν που κάνουν τα παπάκια για να λουστούν και να περιποιηθούν το πτέρωμά τους!

Και επειδή, σε αντίθεση με εμάς, τα παπάκια στερούνται  περιβαλλοντολογικής συνείδησης και παιδείας, και επιπλέον αισθάνονται τη λίμνη αποκλειστικά δικό τους κτήμα, έχω την βεβαιότητα πως οι αρμόδιοι θα επιδείξουν για άλλη μια φορά αποφασιστικότητα. Μετά από περίσκεψη και περισυλλογή, θα επικηρύξουν τα κατά τα άλλα συμπαθή υδρόβια και θα τα εξοντώσουν, πριν η κατάσταση αυτή γενικευθεί και ξεχειλίσει η λίμνη μας απόνερα!

Γιάννης Β. Δεβελέγκας