Δυο κουβέντες και μια ευχή αποτυπώνονται όλο κι όλο σ αυτό το κείμενο. Έτσι όπως έρχονται στο μυαλό, χωρίς επεξεργασία και διορθώσεις. Είναι ο ειρμός του πολίτη, που παράγεται αυθόρμητα, ενώ παρακολουθεί μια παράσταση, ευρισκόμενος ο ίδιος επί σκηνής. Ένα δράμα, που εξελίσσεται με φόντο την πατρίδα μας. Τη χώρα με τον αξεπέραστο πνευματικό πολιτισμό, το απαράμιλλο φυσικό κάλος, τα μοναδικά σε έμπνευση, τέχνη και αρχιτεκτονική μνημεία, την ένδοξη μακρόχρονη ιστορία και παράδοση και προπάντων τη χώρα-μάνα, που γέννησε και μεγάλωσε το μακράν καλύτερο πολιτικό σύστημα. Τη Δημοκρατία.
Πρωταγωνιστές του δράματος που εξελίσσεται, με το κοινοβούλιο σε πρώτο πλάνο, είναι πολιτικοί άνδρες, που αυτοσχεδιάζοντας, δίνουν ρεσιτάλ χυδαιότητας, θράσους, υποκρισίας και κακογουστιάς, στέλνοντας συνειδητά προς το ακροατήριο μηνύματα μίσους και διχόνοιας, αδιαφορώντας για τους νέους και τα παιδιά που παρακολουθούν από τα θεωρεία, με την ψυχή και την καρδιά τους ακόμα αγνή, παρθένα και αμόλυντη. Τους νέους και τα παιδιά που θα κληθούν αύριο να σηκώσουν στις πλάτες τους το βαρύ φορτίο της ελληνικής κληρονομιάς.
Το δράμα σε όλη αυτή την ιστορία είναι, ότι αυτοί οι θλιβεροί και ατάλαντοι πρωταγωνιστές, είτε αναδεικνύουν στο λόγο τους την Ελλάδα, την Ελληνικότητα και το Έθνος, χωρίς ωστόσο να έχουν στη ζωή τους καταβάλλει την παραμικρή προσπάθεια να μοιάσουν στο ελάχιστο στους προγόνους μας, είτε αναδεικνύουν στο λόγο τους τη Δημοκρατία, χωρίς να συμπεριφέρονται οι ίδιοι δημοκρατικά αφού δεν ανέχονται και δεν αποδέχονται διαφορετικές από τις δικές τους απόψεις και ιδεολογίες, αφορίζοντας και πολεμώντας βίαια κάθε τι ξένο στη δική τους αντίληψη. Όλοι μαζί σε χορό και δυστυχώς πολλές φορές με θεσμικούς εκπροσώπους ως κορυφαίους, εξυμνούν πρότυπα και υιοθετούν πρακτικές που προσεγγίζουν εξτρεμιστικές ιδεολογίες, οι οποίες οπωσδήποτε, καμιά δεν έχουν συνάφεια με το δημοκρατικό πολίτευμα.
Ο πολίτης, ενώ βρίσκεται επί σκηνής και θα έπρεπε να αναζητά και να διεκδικεί τον δικό του ρόλο, παραμένει αποσβολωμένος, ανήμπορος και αβοήθητος, έχοντας πρωτίστως να φροντίσει για την επιβίωσή του. Όταν έχει ανατραπεί όλος του ο προσωπικός και οικογενειακός προγραμματισμός, όταν έχουν καταρρακωθεί τα όνειρά του, όταν δεν έχει δουλειά και ανησυχεί για το μέλλον του, όταν έχει χάσει την αξιοπρέπειά του, δεν έχει διάθεση να πάρει πρωτοβουλίες και παραχωρεί τον ρόλο του σ αυτούς που προσφέρονται δυναμικά να τον προστατέψουν δήθεν, από το ανίκανο και διαλυμένο κράτος, από την ανομία, τους λαθρομετανάστες, τα ΜΑΤ, τους αιμοβόρους επιχειρηματίες, τους ντόπιους και ξένους τραπεζίτες. Γίνεται λιγότερο ανεκτικός και περισσότερο αυστηρός στην κρίση του κι έτσι αναλαμβάνουν εργολαβικά περιθωριακές ομάδες και πρόθυμα κόμματα, να υποκαταστήσουν παρανομώντας, το ανίκανο και αδιάφορο κράτος που τον κατασπαράζει.
Απαιτείται άμεσα να δρομολογηθούν, επαναστατικές μεταρρυθμίσεις και ριζικές αλλαγές, για τις οποίες ως τώρα δεν έχουν αναληφθεί πρωτοβουλίες ή σε όρισμένες περιπτώσεις βαδίζουν με απαράδεκτα αργούς ρυθμούς .
Θεσμικές μεταρρυθμίσεις όπως: Συνταγματική μεταρρύθμιση, μείωση αριθμού βουλευτών, αναθεώρηση της προστατευτικής προς τους βουλευτές και υπουργούς νομοθεσία, σκανδαλώδη βουλευτικά προνόμια κλπ, καθυστερούν χαρακτηριστικά. Υπάρχει απροθυμία να διερευνηθούν ύποπτες υποθέσεις: Σκάνδαλο χρηματιστηρίου, υπόθεση Siemens, προμήθειες αμυντικού υλικού, δαπάνες Ολυμπιάδας κ.λ.π., με αποτέλεσμα να αιωρούνται φήμες και υπόνοιες ότι συγκαλύπτεται η διακίνηση μαύρου πολιτικού χρήματος προς τα ταμεία των κομμάτων και όχι μόνο. Δεν φαίνεται στον ορίζοντα ουσιαστική αναδιοργάνωση του δημόσιου τομέα. Είναι απολύτως αναγκαίο να αποφασισθεί άμεσα και να εφαρμοσθούν: Σταθερή, απλοποιημένη, δίκαιη και αποτελεσματική φορολογική πολιτική. Ενίσχυση της εθνικής άμυνας. Ουσιαστική εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος. Γενναιόδωρη δημογραφική πολιτική. Εκσυγχρονισμός της παιδείας και προσέλκυση σπουδαστών από ξένες χώρες. Αυστηρή εφαρμογή των αρχών της Δημοκρατίας. Αποκατάσταση της εθνικής αξιοπρέπειας.
Η παρουσία, ακόμη και σήμερα, παλαιών πολιτικών στο προσκήνιο, που συμμετείχαν ενεργά ή παθητικά στη διαμόρφωση της θλιβερής εικόνας που παρουσιάζει η χώρα μας, αποτελεί σοβαρή τροχοπέδη. Υπάρχουν νέοι μορφωμένοι, ικανότατοι, με εξαιρετικό ήθος και σεμνότητα πολιτικοί, που οι κομματικοί μηχανισμοί οφείλουν να τους εμπιστευθούν ώστε να ανατεθεί σ’ αυτούς, την τύχη της χώρας. Πολιτικοί που δεν έχουν ακόμη αποδεχθεί και υιοθετήσει σαν φυσιολογικά, τα κακώς κείμενα.
Η Ελλάδα δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο να αναστηθεί όταν βρέθηκε στη νεότερη ιστορία της σε παρόμοιες καταστάσεις. Το ανθρώπινο δυναμικό και οι προϋποθέσεις υπάρχουν, αρκεί να αποφασίσουμε να το αναδείξουμε.
Όλα αυτά όμως υπό μία προϋπόθεση που αποτελεί και τη μοναδική μου ευχή! Να μείνουμε ενωμένοι, μια γροθιά. Να έχουμε ομοψυχία και να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας. Να μη βασιζόμαστε και να μη περιμένουμε τίποτα από τους ξένους. Να μην αφήσουμε να μαυρίσει η ψυχή μας.
Γιάννης Β. Δεβελέγκας
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ τον Μάιο του 2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου