Ο πνευματικός έμεινε
άφωνος από τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνεια του Λαυρέντη, του νεαρού μαθητή
της πρώτης τάξεως του Λυκείου, που του εξομολογήθηκε όλες τις αμαρτίες του,
ακολουθώντας τις οδηγίες και το πρόγραμμα της καλοκαιρινής κατασκήνωσης της
ενορίας της Αναλήψεως.
«Όλοι γνωρίζουμε τι κάνουν οι νέοι αυτής της ηλικίας όταν σκανδαλίζονται και βρίσκονται μόνοι τους», σκέφτηκε ο αγαθός ιερέας. «Δεν τους αφήνει σε ησυχία ο σατανάς».
- Είσαι καλοπροαίρετος άνθρωπος παιδί μου. Ψέλλισε τελικά ο παππούλης μόλις ανέκτησε την ψυχραιμία του. Αν αποφύγεις τις σκοτεινές δυνάμεις του Πονηρού για σαράντα μέρες, θα μπορέσεις να μεταλάβεις. Πάρε κι αυτή την προσευχή, να τη διαβάζεις δέκα φορές την ημέρα και θα λάβεις συγχώρεση!
- Μα καλά! Τι πήγες και είπες! Τον επέπληξε με αυστηρότητα ο ομαδάρχης του αργότερα. Είπαμε πως στην εξομολόγηση τα λέμε όλα, αλλά κάποια πράγματα, δεν συμπεριλαμβάνονται στο …¨όλα¨! Είσαι ανόητος!
Το επεισόδιο αυτό, στάθηκε αφορμή να ακούσει ο Λαυρέντης για πρώτη φορά στη ζωή του, για τα κατά συνθήκην ψεύδη. Δηλαδή, για εκείνα τα ψέματα που λέμε για να αποκρύψουμε ή να διαστρεβλώσουμε την αλήθεια, με σκοπό, είτε να μη θίξουμε τους άλλους, είτε να προστατέψουμε τους δικούς μας ανθρώπους και τον εαυτό μας, είτε ακόμα για το ...«κοινό καλό»!
Στάθηκε επίσης αφορμή, να συνειδητοποιήσει πως η κοινωνία των ανθρώπων, από τη μια είναι πρόθυμη να μισήσει και να στηλιτεύσει όποιον λέει την αλήθεια και από την άλλη να αγαπήσει μέχρι λατρείας τους κόλακες κι αυτούς που υπόσχονται τα πάντα, μοιράζοντας κραυγαλέα ψεύτικες και ανυπόστατες ελπίδες και προσδοκίες.
Πέρασαν τα χρόνια, ο Λαυρέντης μεγάλωσε και σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημοσιογραφία. Όχι επειδή ήταν η πρώτη του επιλογή, αλλά γιατί εκεί τον έριξε το σύστημα των εξετάσεων του υπουργείου. Γράφτηκε στη νεολαία του κόμματος κι απέκτησε το απαραίτητο διαβατήριο για την πρόσληψή του ως δημοσιογράφος – ρεπόρτερ, στο κρατικό κανάλι. Μια χαρά τακτοποιήθηκε ο Λαυρέντης και αν δεν έφτασε πολύ ψηλά, ήταν γιατί παρέμεινε ειλικρινής, αυθόρμητος και καλοπροαίρετος, όπως πολύ σωστά το είχε διακρίνει κάποτε ο πνευματικός του.
Ένα πρωί, κι ενώ είχε αράξει στο γραφείο του προσωπικού και ξεφύλλιζε το κλασικό βιβλίο του Μαξ Νορντάου « Τα κατά συνθήκην Ψεύδη», μπήκε στο γραφείο ο γενικός διευθυντής ειδήσεων του καναλιού και του έδωσε έναν κλειστό φάκελο.
- Σπουδαίο αυτό το βιβλίο Λαυρέντη! Του είπε φεύγοντας ο διευθυντής. Ρίξε μια ματιά στην σελίδα που γράφει πως: «Ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα που λέγονται, είναι πως ο τύπος εκφράζει την κοινή γνώμη, ενώ στην πραγματικότητα προσπαθεί να τη διαμορφώσει».
Άνοιξε τον φάκελο ο Λαυρέντης. Περιείχε τις ερωτήσεις που θα έπρεπε να κάνει το ίδιο απόγευμα στον πρωθυπουργό, στη καθιερωμένη συνέντευξη της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης. Χαμογέλασε ειρωνικά.
Στην αίθουσα επικρατούσε μεγάλη αναταραχή από τις προετοιμασίες των τηλεοπτικών συνεργείων και τις φωνές των δημοσιογράφων που έσπευδαν να πάρουν θέση. Παρότι είχε χρόνια σ΄ αυτή τη δουλειά ο Λαυρέντης, δεν είχε συνηθίσει ακόμα το θράσος των πολιτικών. Απίθανες υποσχέσεις, αθρόες παροχές, μέτρα ανακούφισης της κοινωνίας, αυξήσεις στους μισθούς, δημιουργία πληθώρας θέσεων εργασίας, επαναπροσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, φορολόγηση των πλουσίων, καθώς και άλλα τέτοια ευτράπελα που συνηθίζουν να λένε οι πολιτικοί για να κοιμίζουν τον λαό και να τους ψηφίζει.
Στο τέλος της συνέντευξης ο Λαυρέντης είχε ένα σφίξιμο στο στομάχι και τον περιτριγύριζε μία βαθιά απογοήτευση. Σκεφτόταν πως τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει σ αυτόν τον τόπο. Τα ίδια πάντα ψέματα και υπερβολές. Πέρασαν από το μυαλό του φωτογραφικά ένα σωρό άθλια συνθήματα εξαπάτησης του λαού: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Λεφτά υπάρχουν», «Εθνικό σχέδιο σωτηρίας από την κρίση», « Θα αγωνιστώ για το καλό του τόπου», «Αλλαγή», «Εκσυγχρονισμός», «Επανίδρυση», «Ανατροπή», «Δεσμευόμαστε». Και μετά, ερχόταν ο λογαριασμός.
Γύρισε στο σταθμό αργά το βράδυ και πήγε κατ ευθείαν στο γραφείο του γενικού διευθυντή, να του αναφέρει τα καθέκαστα. Εκεί τους βρήκε όλους μαζεμένους και χαρούμενους.
- Μπράβο παιδιά! άκουσε τον γενικό διευθυντή να λέει. Μεγάλη επιτυχία η συνέντευξη! Δώσαμε σήμερα μαθήματα δημοσιογραφίας! Μπράβο και σε σένα Λαυρέντη! Με τις ερωτήσεις σου προς τον πρωθυπουργό εκφράστηκε σήμερα η κοινή γνώμη με τον καλύτερο τρόπο!!!
Ο Λαυρέντης δεν μίλησε. Πέρασε στο διπλανό γραφείο, έβγαλε από το πορτοφόλι του ένα διπλωμένο χαρτάκι που του είχε δώσει κάποτε σε μια κατασκήνωση ένας καλοκάγαθος ιερέας κι ακούστηκε να μουρμουρίζει κάτι...
«Όλοι γνωρίζουμε τι κάνουν οι νέοι αυτής της ηλικίας όταν σκανδαλίζονται και βρίσκονται μόνοι τους», σκέφτηκε ο αγαθός ιερέας. «Δεν τους αφήνει σε ησυχία ο σατανάς».
- Είσαι καλοπροαίρετος άνθρωπος παιδί μου. Ψέλλισε τελικά ο παππούλης μόλις ανέκτησε την ψυχραιμία του. Αν αποφύγεις τις σκοτεινές δυνάμεις του Πονηρού για σαράντα μέρες, θα μπορέσεις να μεταλάβεις. Πάρε κι αυτή την προσευχή, να τη διαβάζεις δέκα φορές την ημέρα και θα λάβεις συγχώρεση!
- Μα καλά! Τι πήγες και είπες! Τον επέπληξε με αυστηρότητα ο ομαδάρχης του αργότερα. Είπαμε πως στην εξομολόγηση τα λέμε όλα, αλλά κάποια πράγματα, δεν συμπεριλαμβάνονται στο …¨όλα¨! Είσαι ανόητος!
Το επεισόδιο αυτό, στάθηκε αφορμή να ακούσει ο Λαυρέντης για πρώτη φορά στη ζωή του, για τα κατά συνθήκην ψεύδη. Δηλαδή, για εκείνα τα ψέματα που λέμε για να αποκρύψουμε ή να διαστρεβλώσουμε την αλήθεια, με σκοπό, είτε να μη θίξουμε τους άλλους, είτε να προστατέψουμε τους δικούς μας ανθρώπους και τον εαυτό μας, είτε ακόμα για το ...«κοινό καλό»!
Στάθηκε επίσης αφορμή, να συνειδητοποιήσει πως η κοινωνία των ανθρώπων, από τη μια είναι πρόθυμη να μισήσει και να στηλιτεύσει όποιον λέει την αλήθεια και από την άλλη να αγαπήσει μέχρι λατρείας τους κόλακες κι αυτούς που υπόσχονται τα πάντα, μοιράζοντας κραυγαλέα ψεύτικες και ανυπόστατες ελπίδες και προσδοκίες.
Πέρασαν τα χρόνια, ο Λαυρέντης μεγάλωσε και σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημοσιογραφία. Όχι επειδή ήταν η πρώτη του επιλογή, αλλά γιατί εκεί τον έριξε το σύστημα των εξετάσεων του υπουργείου. Γράφτηκε στη νεολαία του κόμματος κι απέκτησε το απαραίτητο διαβατήριο για την πρόσληψή του ως δημοσιογράφος – ρεπόρτερ, στο κρατικό κανάλι. Μια χαρά τακτοποιήθηκε ο Λαυρέντης και αν δεν έφτασε πολύ ψηλά, ήταν γιατί παρέμεινε ειλικρινής, αυθόρμητος και καλοπροαίρετος, όπως πολύ σωστά το είχε διακρίνει κάποτε ο πνευματικός του.
Ένα πρωί, κι ενώ είχε αράξει στο γραφείο του προσωπικού και ξεφύλλιζε το κλασικό βιβλίο του Μαξ Νορντάου « Τα κατά συνθήκην Ψεύδη», μπήκε στο γραφείο ο γενικός διευθυντής ειδήσεων του καναλιού και του έδωσε έναν κλειστό φάκελο.
- Σπουδαίο αυτό το βιβλίο Λαυρέντη! Του είπε φεύγοντας ο διευθυντής. Ρίξε μια ματιά στην σελίδα που γράφει πως: «Ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα που λέγονται, είναι πως ο τύπος εκφράζει την κοινή γνώμη, ενώ στην πραγματικότητα προσπαθεί να τη διαμορφώσει».
Άνοιξε τον φάκελο ο Λαυρέντης. Περιείχε τις ερωτήσεις που θα έπρεπε να κάνει το ίδιο απόγευμα στον πρωθυπουργό, στη καθιερωμένη συνέντευξη της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης. Χαμογέλασε ειρωνικά.
Στην αίθουσα επικρατούσε μεγάλη αναταραχή από τις προετοιμασίες των τηλεοπτικών συνεργείων και τις φωνές των δημοσιογράφων που έσπευδαν να πάρουν θέση. Παρότι είχε χρόνια σ΄ αυτή τη δουλειά ο Λαυρέντης, δεν είχε συνηθίσει ακόμα το θράσος των πολιτικών. Απίθανες υποσχέσεις, αθρόες παροχές, μέτρα ανακούφισης της κοινωνίας, αυξήσεις στους μισθούς, δημιουργία πληθώρας θέσεων εργασίας, επαναπροσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, φορολόγηση των πλουσίων, καθώς και άλλα τέτοια ευτράπελα που συνηθίζουν να λένε οι πολιτικοί για να κοιμίζουν τον λαό και να τους ψηφίζει.
Στο τέλος της συνέντευξης ο Λαυρέντης είχε ένα σφίξιμο στο στομάχι και τον περιτριγύριζε μία βαθιά απογοήτευση. Σκεφτόταν πως τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει σ αυτόν τον τόπο. Τα ίδια πάντα ψέματα και υπερβολές. Πέρασαν από το μυαλό του φωτογραφικά ένα σωρό άθλια συνθήματα εξαπάτησης του λαού: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Λεφτά υπάρχουν», «Εθνικό σχέδιο σωτηρίας από την κρίση», « Θα αγωνιστώ για το καλό του τόπου», «Αλλαγή», «Εκσυγχρονισμός», «Επανίδρυση», «Ανατροπή», «Δεσμευόμαστε». Και μετά, ερχόταν ο λογαριασμός.
Γύρισε στο σταθμό αργά το βράδυ και πήγε κατ ευθείαν στο γραφείο του γενικού διευθυντή, να του αναφέρει τα καθέκαστα. Εκεί τους βρήκε όλους μαζεμένους και χαρούμενους.
- Μπράβο παιδιά! άκουσε τον γενικό διευθυντή να λέει. Μεγάλη επιτυχία η συνέντευξη! Δώσαμε σήμερα μαθήματα δημοσιογραφίας! Μπράβο και σε σένα Λαυρέντη! Με τις ερωτήσεις σου προς τον πρωθυπουργό εκφράστηκε σήμερα η κοινή γνώμη με τον καλύτερο τρόπο!!!
Ο Λαυρέντης δεν μίλησε. Πέρασε στο διπλανό γραφείο, έβγαλε από το πορτοφόλι του ένα διπλωμένο χαρτάκι που του είχε δώσει κάποτε σε μια κατασκήνωση ένας καλοκάγαθος ιερέας κι ακούστηκε να μουρμουρίζει κάτι...
Γιάννης Β. Δεβελέγκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου