Επέβλεπα την κατασκευή μια μικρής μεταλλικής γέφυρας, κοντά στο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου στο Χάνι του Εμίν Αγά, δίπλα στο ελληνικό στρατηγείο πολέμου, έξω από τα Γιάννενα. Κατακαλόκαιρο του 1994.
Πιο πέρα μερικά γεροντάκια,
παρακολουθούσαν από ένα ανάχωμα τις εργασίες, μάλλον αδιάφορα, για να σκοτώσουν
την ώρα! Ένοιωθα κι εγώ κουρασμένος εκείνο το πρωί μες στο λιοπύρι κι έτσι
άφησα για λίγο τη δουλειά και πλησίασα διακριτικά προς το μέρος τους.
Εκείνοι, άρχισαν να με επιθεωρούν από
πάνω ως κάτω και αντίστροφα και ξανά και ματα πάλι!
- Αξιωματικός του Μηχανικού είσαι; Με ρώτησε γαργαλώντας με την γκλίτσα του το χώμα, ο παππούς με το παχύ μουστάκι και τα χοντρά γυαλιά, που κάθονταν ξέχωρα από τους υπόλοιπους. Και συνέχισε χωρίς να περιμένει απάντηση:
«Που
λες παιδάκι μου, απ εδώ που βλέπεις - μου έδειξε ορθώνοντας την γκλίτσα του
προς την απέναντι πλαγιά - ξεκίνησε ο Βελισσαρίου την επίθεση το ¨13. Δεν ήταν
η πρώτη φορά. Απ εδώ ξεκινούσαν πάντα ξανά και ξανά, πολλές φορές, αλλά τους πρόδιδαν τα σκυλιά απ τα γύρω χωριά με τα αλυχτά τους, τους παίρνανε
χαμπάρι οι Τούρκοι και δεν μπορούσαν να περάσουν προς τα Γιάννενα».
Γύρισε στο πλάι και κοίταξε τους άλλους παππούδες. Αυτοί τον επιβεβαίωσαν γνέφοντας ομαδικά με το κεφάλι. Ύστερα, πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε:
Γύρισε στο πλάι και κοίταξε τους άλλους παππούδες. Αυτοί τον επιβεβαίωσαν γνέφοντας ομαδικά με το κεφάλι. Ύστερα, πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε:
«
Αυτή τη φορά όμως πήραν τα μέτρα τους. Ήμουν μικρό παιδάκι τότε και ρώτησα τη
μάνα μου με απορία: Γιατί δένεις μάνα με πανιά, το στόμα του σκύλου μας; ...Δε θυμάμαι
τώρα πως τον λέγαμε τον κακομοίρη. Καλό σκυλί. Το καλύτερο που είχαμε.
- Εσύ να πας για ύπνο. Είναι αργά. Μου
αποκρίθηκε αυστηρά η μακαρίτισσα.
Μετά από καιρό, έμαθα απ τον θείο τον Κοσμά, τον αδερφό της μάνας μου, ότι ήταν διαταγή του στρατού, να δέσουν οι κάτοικοι το στόμα των σκυλιών, για να μην ακουστούν τα αλυχτά τους, ώστε να περάσει το τάγμα χωρίς να τους πάρουν χαμπάρι οι Τούρκοι και βαρέσει συναγερμός . Έτσι τους πιάσανε οι Έλληνες στον ύπνο και μπήκανε στα Γιάννενα!».
Το γεγονός αυτό δεν το είχα διαβάσει, ούτε το βρήκα αργότερα σε κάποιο σύγγραμμα της ιστορίας. Ούτε καν της στρατιωτικής. Δεν καταγράφηκε.
Μπροστά σε όσα συγκλονιστικά ακολούθησαν εκείνη την ένδοξη ημέρα, η ιστορία αυτή δεν ήταν παρά μια μικρή λεπτομέρεια, που την πήρε μαζί του ο χρόνος. Μια από τις τόσες μικρές λεπτομέρειες που χρειάστηκε να συμβούν εκείνη την άγια μέρα της 21ης Φεβρουαρίου του 1913, για να λευτερωθούν τα Γιάννενα και να ντυθούν στα γαλανόλευκα.
Γιάννης Β. Δεβελέγκας.
Πηγή: www.proinoslogos.gr
Μετά από καιρό, έμαθα απ τον θείο τον Κοσμά, τον αδερφό της μάνας μου, ότι ήταν διαταγή του στρατού, να δέσουν οι κάτοικοι το στόμα των σκυλιών, για να μην ακουστούν τα αλυχτά τους, ώστε να περάσει το τάγμα χωρίς να τους πάρουν χαμπάρι οι Τούρκοι και βαρέσει συναγερμός . Έτσι τους πιάσανε οι Έλληνες στον ύπνο και μπήκανε στα Γιάννενα!».
Το γεγονός αυτό δεν το είχα διαβάσει, ούτε το βρήκα αργότερα σε κάποιο σύγγραμμα της ιστορίας. Ούτε καν της στρατιωτικής. Δεν καταγράφηκε.
Μπροστά σε όσα συγκλονιστικά ακολούθησαν εκείνη την ένδοξη ημέρα, η ιστορία αυτή δεν ήταν παρά μια μικρή λεπτομέρεια, που την πήρε μαζί του ο χρόνος. Μια από τις τόσες μικρές λεπτομέρειες που χρειάστηκε να συμβούν εκείνη την άγια μέρα της 21ης Φεβρουαρίου του 1913, για να λευτερωθούν τα Γιάννενα και να ντυθούν στα γαλανόλευκα.
Γιάννης Β. Δεβελέγκας.
Πηγή: www.proinoslogos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου