ΓΕΦΥΡΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΡΕΑΛΙΣΜΟ

        Αν ρωτήσεις έναν κοινό θνητό να σου πει τι σημαίνει η λέξη γέφυρα, θα σου απαντήσει πως είναι μια κατασκευή που επιτρέπει το πέρασμα των ανθρώπων, των ζώων και των μεταφορικών, πάνω από ποτάμια και χαράδρες. Αν κάνεις την ίδια ερώτηση σε έναν οδοντίατρο θα λάβεις αμέσως την απάντηση πως είναι ένα πλαίσιο με ελάσματα που συνδέει το κενό ανάμεσα σε δύο φυσικά δόντια ή εμφυτεύματα. Αν τώρα ρωτήσεις τον νέο υπουργό οικονομικών, πιθανότατα θα σου απαντήσει πως είναι ένα πρόγραμμα, μια τεχνική παράταση, που θα δώσει ανάσες στην ελληνική οικονομία και θα επιτρέψει τον συμβιβασμό ανάμεσα στις θέσεις των «θεσμών» και της χρεοκοπημένης Ελλάδας.

        Κι άλλες διαφορετικές ενδεχομένως απαντήσεις μπορεί να λάβει κανείς πάνω στο ίδιο ερώτημα, από έναν γιατρό, έναν γυμναστή κ.α. Ωστόσο, είναι βέβαιο πως όλοι τους θα συμφωνήσουν πως για να στηθεί ένα γερό γεφύρι θα πρέπει αφενός να είναι φτιαγμένο από καλά υλικά και αφετέρου θα βάθρα του να είναι σταθερά και όσο το δυνατόν πλησιέστερα το ένα προς το άλλο, γιατί η μεγάλη μεταξύ τους απόσταση δημιουργεί χάσματα που είναι αγεφύρωτα.  

        Ας πάρουμε για παράδειγμα την περίπτωση του προγράμματος γέφυρα που επιδιώκει να εφαρμόσει η κυβέρνηση, για να περάσει από την αδιέξοδη και αυστηρά ελεγχόμενη από τους «Θεσμούς» πολιτική λιτότητας, σε έναν πιο (φιλ)ελεύθερο οικονομικό σχεδιασμό  που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για αναπτυξιακές πρωτοβουλίες από ιδιωτικά – αφού δεν υπάρχουν άλλα - κεφάλαια.  

        Σε ότι αφορά στον πρώτο παράγοντα που αναφέρεται στην καλή ποιότητα των υλικών, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως οι Έλληνες επιστήμονες και τεχνοκράτες θα καταφέρουν αργά ή γρήγορα να παρουσιάσουν ένα πρόγραμμα που θα ικανοποιεί τις απαιτήσεις όλων των πλευρών. Σε ότι αφορά όμως στον δεύτερο παράγοντα που αναφέρεται στην σμίκρυνση της απόστασης μεταξύ των απόψεων, των θέσεων και των συμφερόντων των ενδιαφερομένων, τα πράγματα γίνονται εξαιρετικά δύσκολα και κινδυνεύει να τιναχθεί η διαδικασία των διαπραγματεύσεων στον αέρα, για τους παρακάτω λόγους:

        Ο πρώτος λόγος αναφέρεται στις προθέσεις των «Θεσμών» οι οποίοι από τη μια οφείλουν να κάνουν κάποια βήματα προσέγγισης και από την άλλη επιδιώκουν να μη διαταραχθεί επ ουδενί η λειτουργία των μηχανισμών είσπραξης που εξασφαλίζει την αποπληρωμή του χρέους. Από την ως τώρα συμπεριφορά τους, εξάγεται το συμπέρασμα πως έχουν την πρόθεση να κάνουν ορισμένες υποχωρήσεις προκειμένου να συνεχισθεί η διαδικασία, με τις μικρότερες εκ μέρους των απώλειες.

        Ο δεύτερος λόγος αναφέρεται στα περιθώρια που έχει η ελληνική κυβέρνηση να απομακρυνθεί από τις αρχικές της θέσεις, που αποτελούν και προεκλογικές δεσμεύσεις απέναντι στον ελληνικό λαό, ώστε να πλησιάσει προς τις απαιτήσεις των δανειστών, να γεφυρωθεί το χάσμα που χωρίζει τις δυο πλευρές και να επιτευχθεί μια οριστική συμφωνία επωφελής για όλους.  

        Εδώ όμως τα πράγματα γίνονται εξαιρετικά δύσκολα για την ελληνική πλευρά γιατί όσο πλησιάζει προς τις θέσεις των δανειστών και ικανοποιεί της απαιτήσεις τους εφαρμόζοντας μια πιο ρεαλιστική πολιτική στα πλαίσια του εφικτού, τόσο απομακρύνεται από τις προεκλογικές της υποσχέσεις και τον ασφαλή πολιτικό ρομαντισμό που της εξασφάλισε την εκλογή. Και αυτή η απομάκρυνση τη φέρνει τώρα αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό, που είναι έτοιμος για τα χειρότερα.

        Διαθέτει όμως αυτή η κυβέρνηση κατάλληλους και έμπειρους πολιτικούς, ικανούς να αντιμετωπίσουν τόσο μεγάλα προβλήματα και να ξεπεράσουν σκοπέλους αυτού του μεγέθους; Ο χρόνος θα το δείξει. Ο χρόνος που είναι ταυτόχρονα και ο μεγαλύτερος εχθρός της. Και αυτό το ξέρουν πάρα πολύ καλά οι δανειστές μας, που θα εκμεταλλευτούν κάθε στιγμή και κάθε προθεσμία προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους. 

 

Γιάννης Β. Δεβελέγκας

Πηγή: www.proinoslogos.gr