Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ, Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ


       Πολύς είναι ο τηλεοπτικός χρόνος που δαπανάται από τους πολιτικούς και τους «ειδικούς» όλων των επιστημών και των κατηγοριών, προκειμένου να μας πείσουν για την αποτελεσματικότητα των δικών τους μοντέλων ανάπτυξης, που αφορούν στον πρωτογενή παραγωγικό τομέα και στη μεταποίηση.  Και εμείς ανυπεράσπιστοι,  παρακολουθούμε εμβρόντητοι απέναντι από τα τηλεοπτικά παράθυρα, τις ¨ρηξικέλευθες¨ προτάσεις τους για δημιουργία κρατικών στάβλων, για κατασκευή θερμοκηπίων της ανατροπής, για κοινωνικοποιημένα τσιφλίκια της προκαπιταλιστικής οικονομίας, καθώς και για άλλες παρόμοιες  «καινοτόμες» αοριστολογίες.  

       Είναι αλήθεια πως εδώ και κάποιες δεκαετίες, αφεθήκαμε σαν λαός να μας σαγηνεύσει η οικονομική ευμάρεια. Υιοθετήσαμε χωρίς αντίσταση το σλόγκαν «οι ωραίοι έχουν χρέη». Αδιαφορήσαμε, όταν αυτοί που μας κυβερνούσαν επιδίδονταν σε αχαλίνωτο καταναλωτικό δανεισμό και κατασπαταλούσαν τον εθνικό μας πλούτο. Πάψαμε να παράγουμε οτιδήποτε, με το πρόσχημα ότι δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε την Κίνα και τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης λόγω του χαμηλού εργασιακού τους κόστους. Επαναπαυθήκαμε και δεν εκμεταλλευτήκαμε  την διαφορετικότητα, τη μοναδικότητα και την ποιοτική ανωτερότητα των δικών μας αγαθών, όπως είναι επί παραδείγματι οι σπάνιες ποικιλίες θεραπευτικών φυτών που απαντώνται μόνο στην Ελλάδα, οι θερμές πηγές, καθώς και τα κτηνοτροφικά μας προϊόντα. 

       Υπάρχει όμως διέξοδος στο πρόβλημα; Το έχουν αντιμετωπίσει αποτελεσματικά άλλες χώρες που πορεύονται μέσα από  παρόμοιο με το δικό μας, θεσμικό, πολιτικό, κοινωνικό, νομοθετικό, τεχνολογικό και εργασιακό περιβάλλον; Η απάντηση είναι καταφατική και δίνεται με την περιγραφή ενός πραγματικού περιστατικού χωρίς να απαιτηθούν κουραστικές παραπομπές σε θεωρίες και ορολογίες του τύπου: «η παραγωγή επηρεάζεται από το υψηλό κόστος χρήματος, το εργασιακό και ενεργειακό κόστος, την στραγγαλιστική φορολογία, την γραφειοκρατία κ.λ.π.» .  Είναι η απάντηση που δικαιώνει εκείνους που ισχυρίζονται πως η μόνη ρεαλιστική πορεία προς την ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα παραγωγής και της μεταποίησης, πρέπει να βασιστεί στην διαφορετικότητα, στην ποιότητα και στην δημιουργική καινοτομία.

       «Το περιστατικό συνέβη πέρυσι τέτοιον καιρό, όταν επισκέφτηκα στην γειτονική μας Ιταλία, ένα από τα εργοστάσια που βρίσκονται στη Τσιβιτανόβα και παράγουν τα φημισμένα για την ποιότητα και την φινέτσα τους, ιταλικά παπούτσια. Η Τσιβιτανόβα, είναι μια σχετικά μικρή και ιδιαίτερα νοικοκυρεμένη παραλιακή πόλη κοντά στην Αγκόνα, με την αμμουδιά να απλώνεται στα πόδια της. Εκεί συνάντησα τον φίλο μου τον Λίντιο να με περιμένει μέσα στο ολοκαίνουριο πολυτελές άουντι που ήταν παρκαρισμένο έξω από το δικηγορικό του γραφείο. 


       -           Με γεια το όχημα! Του ευχήθηκα και έριξα μερικά κέρματα στα καθίσματα ακολουθώντας το έθιμο. Πως και αγόρασες γερμανικό αυτοκίνητο; 


       -           Καλό και το ιταλικό Γιάννη, μου αποκρίθηκε, αλλά είπα να ανέβω σκαλοπάτι στην ποιότητα. 


       Έτσι, κουβέντα στην κουβέντα και μετά από ένα δεκάλεπτο σεργιάνισμα στο χωρίς μπαλώματα οδόστρωμα της πόλης, ο Λίντιο τράβηξε χειρόφρενο. Το εργοστάσιο εξωτερικά δεν έδειχνε κάτι το ιδιαίτερο. Ωστόσο τα πράγματα άλλαζαν από τη στιγμή που πέρναγες το κατώφλι και βρισκόσουν στο εσωτερικό του. Τα πάντα ήταν στη θέση τους και έλαμπαν από καθαριότητα. Επικρατούσε παντού μια υποδειγματική τάξη. 

       Δεν προλάβαμε να κάνουμε ούτε δέκα βήματα όταν εμφανίστηκε μπροστά μας το τεράστιο χαμόγελο μιας κομψότατης μελαχρινής Ιταλίδας, που υπέθεσα πως θα ήταν επί της υποδοχής ή κάτι τέτοιο. Ο Λίντιο, που είχε τις γνωριμίες και προσφέρθηκε να με εξυπηρετήσει, της εξήγησε πως ήθελα να αγοράσω δυο τρία ζευγάρια σε προσιτή τιμή, από τις παρτίδες εκείνες που δεν είχαν ακόμη τοποθετημένο το διακριτικό σήμα της φίρμας, γιατί αυτό από τη στιγμή που θα έμπαινε, τριπλασίαζε την τιμή. 


       Όση ώρα οι δυο τους κουβέντιαζαν εγώ περιεργαζόμουν τις ντάνες με τις γυναικείες μπότες που ήταν ακριβώς απέναντι από το σημείο που στεκόμουν. Και τότε συνέβη το αναπάντεχο! Το μάτι μου έπεσε σε μια ταμπελίτσα που έγραφε  «Προορισμός – Σαγκάη, Κίνα» . Τρελάθηκα! Οι Ιταλοί πουλάνε παπούτσια στους Κινέζους; Είναι δυνατόν; Το κόστος χρήματος; Το ενεργειακό κόστος; Το κόστος εργασίας; Οι οικονομικές θεωρίες; Ανατρέπονται όλα; Δεν χάνω χρόνο, τραβάω αμέσως τον φίλο μου απ το μανίκι και του λέω νομίζοντας πως βρήκα κάτι φτηνό και καλό. «Εδώ είμαστε! Πέσαμε στην περίπτωση»!  Δεν πρόλαβα όμως να χαρώ για πολύ γιατί η Ιταλίδα μας εξήγησε πως δεν υπήρχε σ΄ αυτήν την ντάνα ζευγάρι που θα κόστιζε κάτω από εξακόσια ευρώ. Μας είπε ακόμη πως αυτή η παρτίδα αφορούσε στις παραγγελίες του μεθεπόμενου χειμώνα και πως προοριζόταν για ένα πολύ μικρό ποσοστό Κινέζων πελατών (περίπου στα είκοσι εκατομμύρια) που είχαν την οικονομική δυνατότητα να αποκτήσουν κάτι το ξεχωριστό σε φινέτσα, ποιότητα και σε αναγνωρισιμότητα. 


       Ύστερα από αυτή την ψυχρολουσία, αρκέστηκα να πάρω υπό μάλης δυο - τρία ιλουστρασιόν φυλλάδια με την καλοκαιρινή κολεξιόν για ενθύμιο και συμβιβάστηκα με ένα υπέροχο ιταλικό παγωτό σοκολάτα, ίδιο με εκείνα που απολαμβάνουν οι Έλληνες στις ιταλικές τζελατέριες που έχουν κατακλύσει την Αθήνα.

       Μια βδομάδα αργότερα σε κεντρικό καφέ στην Ελλάδα, σχολιάζαμε με την παρέα μου για το πώς κατόρθωσαν  από τη μια οι Γερμανοί να πουλούν αυτοκίνητα στους Ιταλούς, οι Ιταλοί παπούτσια στους Κινέζους και παγωτά στους Έλληνες κι από την άλλη εμείς, ούτε το λάδι και την σταφίδα που είναι τα μόνα προϊόντα διατροφής  που έχουμε σε επάρκεια δεν κατορθώσαμε ακόμη να τα εξάγουμε τυποποιημένα. Πάνω στην ώρα, εμφανίστηκε και ο Γρηγόρης που είχε γυρίσει την προηγουμένη μέρα από μια εκδρομή στην Τουρκία. 


       -            Τι γίνεται Γρηγόρη; Πως τα πέρασες στο ταξίδι; Τι έχεις στη σακούλα;

       -            Α! Τίποτε το σπουδαίο βρε παιδιά, μερικά δωράκια από την Καππαδοκία για τους συγγενείς.

       -            Τι είναι βρε Γρηγόρη; Δε θα μας δείξεις;

       -            Να! Κάτι ωραία μπουκαλάκια των διακοσίων γραμμαρίων που έχουν μέσα ελαιόλαδο Τουρκίας….»

       Τα συμπεράσματα δικά σας !!!

Γιάννης Β. Δεβελέγκας


Πηγή: www.proinoslogos.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου